zaterdag 12 september 2009

Typisch

Politieke bestuurders en ambtenaren maken wel eens op kosten van rijk, provincie of gemeente een reis naar een buitenland. Ze willen daar iets leren, of ze willen het land, de provincie of de gemeente elders onder de aandacht brengen, want dat zou op termijn best eens tot meer inkomsten kunnen leiden. En "de cost gaet voor de baet uyt" zeiden onze voorouders al. Zulke reisjes kunnen dus nuttig zijn, maar hebben vaak meer of minder ook het karakter van een 'snoepreisje'. Ik herinner me nog uit mijn werk bij de provincie Zuid-Holland, dat na verkiezingen een statencommissie voor het eerst bij elkaar kwam. Een van de onderwerpen die aan de orde kwamen was: naar welk land gaan we in de komende vier jaar een reis maken. Let wel: er was nog geen vraag waarop men elders een antwoord zou kunnen weten, er was geen probleem waarvoor men elders een oplossing gevonden had. Maar die reis, op kosten van de provincie, dus van de gemeenschap, zou er komen. Daar scheen je als net gekozen statenlid een soort 'recht' op te hebben.

Al eerder was het voorgekomen dat een delegatie namens alle provincies naar Amerika zou gaan, om te bestuderen hoe men daar werkte aan de verzorging, huisvesting en begeleiding van mensen met een handicap en niet te vergeten het verschaffen van werkgelegenheid. Buiten kijf stond dat men daar in Amerika verder mee was dan hier. Het stond ook als een paal boven water dat een collega van mij daarvan, van alle provinciale bestuurders en ambtenaren, het meeste wist en in feite de instigator van de reis was. Ging die collega dus mee op die reis? Nee, want dan zou het bureauhoofd niet mee kunnen en zo'n reisje liet hij zich niet ontgaan.

Intussen zijn Willem-Alexander, Máxima, een staatssecretaris en ongetwijfeld een reeks ambtelijke bonzen op onze kosten naar New York afgereisd om daar een feestje te vieren. Gaat dat t.z.t. iets opleveren? Je weet waar nooit. In ieder geval nu al een warm gevoel als we het over gezamenlijke democratie, tolerantie en zo hebben. New York kent van die wijken die 'typisch chinees', 'typisch Italiaans', of 'typisch andere nationaliteit' zijn. Daar 'moet' je als toerist heen. Het Amsterdamse stadsdeel Bos en Lommer is inmiddels al bijna 'typisch Marokkaans', maar daar lees je niets over in de folders die onder buitenlandse toeristen verspreid worden.

In Friesland hebben ze ook niet stilgezeten. Daar hebben ze ontdekt dat Peter Stuyvesant, een aantal jaren gouverneur van Nieuw Amsterdam, een Fries was. En de staten van Friesland waren destijds de eersten die Amerika als onafhankelijke staat erkenden. Dus gaan ze voor 337.000 euro met zeventien mensen naar New York. Dat vindt Guusje Ter Horst, onze minister van binnenlandse zaken, maar niks. Die heeft laten uitrekenen wat dat per persoon kost. Dat was weer tegen het zere Friese been. Ze gaan immers ook Oerol (dat is iets met kunst op Terschelling) promoten en er gaan zich de komende drie jaar veertien bedrijven (ik neem aan Friese) in New York vestigen. Nog geen tien procent van al dat geld - nog geen 2000 euro per persoon - gaat op aan de reis- en verblijfskosten van die zeventien mensen. Guusje is een zeikwijf, vinden ze in Friesland.

Ik denk dat in de afzienbare toekomst dit soort reisjes haarscherp tegen het licht zal worden gehouden, want Jan Nagel heeft voor de zoveelste keer een nieuwe politieke partij opgericht: OokU, de Onafhankelijke Ouderen en Kinderen Unie. Hij heeft al ontdekt dat we teveel generaals en kolonels hebben. Als je die ontslaat kun je vast een begin maken met de dertiende maand voor AOW'ers. Er moet ook meer tv overdag komen, want anders vervelen al die 50-plussers zich te pletter. Weet dat stuk politiek onbenul, die politieke tinnegieter, die najager van pluche dan niet dat die 50-plussers juist moeten werken om de (mijn!) AOW te kunnen blijven betalen, zeker als er ook nog een dertiende maand voor AOW'ers moet komen en het vakantiegeld voor AOW-ers verhoogd moet worden?
X