Uitkomst

Het hoge woord is eruit. In de Volkskrant las ik dat Mark Rutte in Harderwijk gezegd heeft dat een coalitie van VVD, CDA en PVV een uitkomst zou zijn. Rutte benadrukte dat de VVD geen enkele democratische partij uitsluit bij de eventuele vorming van een nieuw kabinet en dus ook de PVV niet. Het kan Mark toch niet ontgaan zijn dat de PVV geen partij is. Dat wil zeggen: het is een partij met slechts één lid, Geert Wilders. Bij het democratisch gehalte van Geert zet ik enkele vraagtekens.

Volgens de laatste peiling van de 'Politieke Barometer' (van afgelopen vrijdag) krijgen VVD, CDA en PVV samen 80 zetels. Ik heb een aantal andere denkbare coalities van drie partijen op basis van dezelfde peiling op een rijtje gezet met de daarbij behorende zetelaantallen:
- VVD/PvdA/GroenLinks: 78;
- VVD/PvdA/D66: 76;
- VVD/CDA/GroenLinks: 74;
- VVD/CDA/D66: 72;
- CDA/PvdA/GroenLinks: 65;
- PvdA/CDA/GroenLinks: 65;
- CDA/PvdA/D66: 63.
Coalities waarin én de PVV én een linkse partij vertegenwoordigd zijn kunnen we gevoeglijk uitsluiten. Van het rijtje hierboven zijn alleen de eerste twee theoretisch mogelijk, maar niet erg waarschijnlijk. Een coalitie VVD/CDA/PVV is alleen mogelijk als Geert Wilders akkoord gaat met de verhoging van de AOW-leeftijd, maar dat is nu net een 'breekpunt'  voor hem en voor de andere twee een 'must'. Maar in de politiek is alles mogelijk: verbied de hoofddoekjes, laat alleen nog moslims toe met een voltooide opleiding op universitair niveau en Wilders slikt die verhoging wel. Ik geef het kabinet-Rutte maximaal twee jaar. Binnen die twee jaar is de PVV wel uit elkaar gevallen: het LPF-syndroom. We overleven het wel.
x

Feest

Gisteren was het een soort feestdag. In de Volkskrant stond daarom een alleraardigst artikel: het was precies 55 jaar geleden dat er in Nederland voor het eerst een file stond. Het was toen Eerste Pinksterdag en het was mooi weer. Mensen uit de Randstad gingen naar de Veluwe, Duitsers gingen naar de bollen en het strand. Toen de twee elkaar kruisten op knooppunt Oudenrijn, ontstond een lange file van vijftigduizend auto’s. Behalve verbazing over dit spektakel was er ook een gevoel van trots. De file was een bevestiging dat Nederland een modern land was geworden. Oudenrijn was toen eigenlijk nog geen knooppunt, maar een gewone rotonde; alles was nog gelijkvloers. Dat gevoel van trots zal inmiddels (behalve bij Rita Verdonk en de haren) ook wel wat afgenomen zijn.

In het artikel staan meer wetenswaardigheden. In 1955 was er één auto op 40,3 Nederlanders. Nu is dat één auto per 2,1 Nederlanders. Files had je toen alleen op dagen dat recreanten er massaal op uittrokken. Tegenwoordig staan op werkdagen rond 6.30 uur hier en daar al 'de gebruikelijke files'. Volgens mobiliteitshistoricus Vincent van der Vinne was de file in 1955 ook een keerpunt. 'Die lange rij auto's liet voor het eerst de harde waarheid zien: zelfs met de nieuwe infrastructuur konden de problemen in het verkeer niet verholpen worden.' We zijn nog steeds druk bezig met die infrastructuur. Bij de komende onderhandelingen die tot een nieuw kabinet moeten leiden, zal 'meer asfalt' ongetwijfeld een van de te bespreken punten zijn. En wanneer dat kabinet aan zijn eind is gekomen zal de conclusie zijn dat de problemen in het verkeer nog steeds niet verholpen zijn.

In mijn Haagse periode heb ik het Prins Clausplein (vanuit de trein) zien bouwen.

Dat ziet er indrukwekkend uit. Dat moet wel tot doorstroming leiden. Toen het in gebruik werd genomen gaf dat ook even verlichting, maar al gauw dachten veel autobezitters: Ha fijn, nu kunnen we weer met de auto naar ons werk. Binnen de kortste tijd waren de files weer terug. Als je wat verder kijkt, zie je dit, het einde van de A12:
Al die auto's willen de stad in, maar daar zijn stoplichten en geen zesbaanswegen. Daar ontstaan de files. Meer asfalt leidt tot (nog) meer auto's op de weg. Ik zou niet graag de huishoudens de kost moeten geven die over meer dan één auto beschikken. Ik ben intussen zo ver, dat ik denk: ze doen maar, het zal mijn tijd wel duren. Ik weet uit tientallen jaren ervaring dat recreëren heel goed mogelijk is zonder auto. Ik laat geen nageslacht na dat ooit nog eens, snakkend naar zuivere lucht, lagere temperaturen en 'natuur', mij zal vervloeken om mijn onverantwoord gedrag. Vandaag ga ik van Amsterdam naar Oosterbeek en terug, ruim twee uur in de trein en ruim een half uur in tram en bus. Ik was daar eerder en toen boden andere aanwezigen mij aan met hun (auto) terug te rijden naar Amsterdam. Ik heb ze vriendelijk bedankt en ben toch met het openbaar vervoer teruggegaan. Niet omdat ik zo principieel ben: ik zit liever een dag in de trein dan een uur in een auto.
X

Zoeken

Een van de weblogs die ik dagelijks volg is 'Niets is geheel waar, en zelfs dat niet'. Ongeveer maandelijks (en vandaag) geeft hij een overzicht van de zoektermen die mensen (bijv. bij Google) gebruiken als ze over iets meer informatie willen beschikken. Daar zitten nog wel eens hilarische en soms onbegrijpelijke dingen bij. Ik heb ook weer eens gekeken bij de laatste bezoekers van mijn websites. Iemand zocht informatie over "naaktcamping lapland". De Zweden zijn zeker geen preuts volk, maar een naaktcamping, als die er al is in Lapland, zal niet druk bezocht worden. Het campingwinkeltje kan dan in ieder geval rijk worden van de verkoop van muggenolie.

Een andere leuke is: "nog komende wedstrijden sven kramer". Daar heb ik wel een antwoord op: de komende vier, vijf jaar zo ongeveer alle wereld-, Europese en Nederlandse kampioenschappen allround, (bijna) alle World Cupwedstrijden en de Olympische Winterspelen van 2014.

X

Leuk

Yvo de Boer heeft twee nieuwe banen: 1. bij KPMG gaat hij adviseren over duurzaamheid en klimaat; 2. hij wordt hoogleraar aan de Universiteit van Maastricht op het gebied van duurzaamheid en bestuurlijke verhoudingen. Tot 1 juli 2010 is hij nog secretaris-generaal van het klimaatbureau van de Verenigde Naties. Je herinnert je wellicht nog de klimaatconferentie eind vorig jaar in Kopenhagen, die niet zo'n geweldig succes was. Daarmee wil ik niet zeggen dat De Boer van zijn VN-baan een potje heeft gemaakt. Het waren vooral de regeringsleiders van de grootste industrielanden die niet tot overeenstemming konden komen.

Ik wil het hier ook helemaal niet over het klimaat hebben. Het is weer eens een detail in het artikel in Trouw dat mijn aandacht trok. De Boer zegt: Ik vind dat je een baan nooit te lang moet doen, want op een gegeven moment ben je niet leuk meer. (Hij zat vier jaar bij de VN.) Zulke uitspraken hoor je nou nooit - ik geef maar een paar voorbeelden - van een betonvlechter, een parkeercontroleur of een treinconducteur. Die zouden na vier jaar misschien ook wel eens iets heel anders willen gaan doen. Maar die krijgen na het zoveelste functioneringsgesprek te horen dat ze het prima doen en dat ze vooral zo moeten doorgaan. Of ze nou leuk zijn, of het leuk vinden komt daarbij niet aan de orde. Er is trouwens geen krant die het de moeite waard vindt een artikel te wijden aan de beweegredenen van een betonvlechter die na vier jaar vlechten zoab (zeer open asfaltbeton) op snelwegen gaat leggen. Niemand zal tegen Harry Mulisch zeggen dat hij zo langzamerhand wel genoeg geschreven heeft. Als hij na vier jaar wat anders was gaan doen had hij niet meer dan één verhaal (De kamer) en één novelle (Tussen hamer en aanbeeld) geschreven.

Een uitspraak als die van De Boer hoor je alleen van mensen die toch al een 'prestigieuze' (en goedbetaalde) baan hadden en overstappen naar een gelijksoortige baan. Als hij gelijk zou hebben moeten we burgemeesters niet voor zes, maar voor vier jaar benoemen. Hij zou ook eens met de CDA-top kunnen gaan praten. Ik vond Jan Peter Balkenende na vier weken al niet leuk meer, maar als het aan het CDA ligt, ga hij na acht jaar in het Torentje gezeten te hebben nog eens vier jaar door. Ik denk/hoop dat de kiezers er anders over denken.
x

Eens

Anders gezegd: het poldermodel staat weer recht overeind. Toen de 'Noodwet' van Drees werd ingevoerd (de voorloper van de AOW), mocht je als 65-jarige (op basis van de statistieken) verwachten nog zo'n 5 á 7 jaar van het staatspensioen te mogen genieten. Wie nu 65 jaar wordt heeft (gemiddeld) nog zo'n 15 á 17 jaar te gaan. Het aantal jaren dat men AOW ontvangt is dus met tien jaar toegenomen. Dat is op zich natuurlijk mooi, maar het betekent ook dat er per 65-plusser veel langer en dus meer geld moet worden opgebracht worden door degenen die nog werken.

Toen er voor het eerst sprake was van een verhoging van de AOW-leeftijd zette ik daar vraagtekens bij en kon ik mij wel vinden in de vakbondsacties daartegen. Dat had onder meer te maken met het feit dat ik niet-(voor een inkomen)werken altijd leuker heb gevonden dan wel werken. (Ik ben overigens niet al te vaak met tegenzin naar mijn werk gegaan.) Bovendien haak ik snel af als ik moet rekenen met geldbedragen die boven een modaal inkomen uitkomen.

Ik heb ook wel eens last van voortschrijdend inzicht. Allengs begon ik toch wat meer inzicht te krijgen in de AOW-problematiek. Gisteren meldde Trouw dat in Frankrijk actie gevoerd wordt tegen de verhoging van de pensioenleeftijd. In de Volkskrant wordt gemeld dat FNV en VNO-NCW het eens zijn geworden over de verhoging van de AOW-leeftijd, m.a.w. de FNV is, in tegenstelling tot de Franse vakbonden, 'om'. De sociale partners hopen nu dat het nieuwe kabinet met hun ideeën kan leven. Anders gezegd: het poldermodel staat weer recht overeind. Nu het basisprincipe er is, kan er verder onderhandeld worden over de uitwerking, zoals het jaar van invoering en van de volgende verhoging. Intussen ben ik ook 'om'.
x

Fan

Net als veel anderen kijk ik met plezier naar een goede voetbalwedstrijd. Net als veel anderen zal ik, vrees ik, tijdens het komende WK-voetballen weinig goed voetbal zien. In de eerste plaats omdat ik er niet voor thuis blijf, in de tweede plaats omdat ik er niet voor naar de kroeg ga en in de derde plaats omdat er weinig goed voetbal geboden zal worden.

Anders dan ik zijn veel mensen fan, niet zo zeer van het voetbal, als wel van het Nederlands elftal. Dat mag beroerd, fantasieloos spelen, maar als ze winnen is alles vergeven en vergeten. Wie fan is wil dat ook laten weten. Die trekt een oranje shirt aan en/of zet een oranje petje op. Die versiert zijn huis of, samen met de buren, de hele straat. Wie het nog wat beter wil doen schaft iets aan wat lawaai maakt: een trommel, een ratel of zo'n afschuwelijk Zuid-Afrikaanse toeter, een vuvuzela. In de Volkskrant lees ik dat we, crisis of niet, met ons allen 60 miljoen euro uitgeven alleen al aan al die fanartikelen. We laten ons ook nog eens verleiden door 'oranje'-aanbiedingen van de supermarkten. Er worden extra alcohol en chips ingeslagen. Mochten we werkelijk wereldkampioen worden dan geven we, volgens de ING, nog eens 700 miljoen euro uit.

Het lijkt me niet waarschijnlijk dat de werkgevers enthousiast zijn over dat gevoetbal: Een op de negen werkende Nederlanders is van plan de wedstrijden van Oranje tijdens het werk te volgen. Zo gaan naar verwachting 1,5 miljoen werkuren verloren. In 2004 bedroeg het gemiddeld uurloon 28 euro. Dat zal nu wel zo'n 30 euro zijn. De werkgevers schieten er dus 45 miljoen euro bij in. Daar moet je nog wel wat bijtellen, want de werkplek is de geëigende plaats voor voor- en nabeschouwingen. Het 'ziekte'-verzuim zal op dagen dat 'onze jongens' spelen ook wel iets hoger zijn dan normaal. En de dag erna zal menigeen met een forse kater op het werk arriveren, want zowel winst en als verlies moet worden toegedronken.
x

Emancipatie

De (vrouwen)emancipatie was/is erop gericht dat vrouwen, los van opvattingen van vaders en/of mannelijke partners hun eigen beslissingen kunnen nemen. Daar ben ik helemaal voor. In Zweden zijn ze daar in het algemeen ook voor. Maar wat wil nou die dekselse kroonprinses Victoria, die volgende maand in het huwelijk treedt? Die zou het leuk vinden als paps haar bij die gelegenheid naar het altaar zou begeleiden. Die vrouw wil dat, dus dan doe je dat? Mooi niet, las ik in de Volkskrant: De vrouw is geen bezit dat van de ene aan de andere man overgaat, vinden veel Zweden.

Ik ben geen royaltykenner en van het Zweedse koningshuis weet ik nog minder dan van het Nederlandse. Ik wist dus niet dat ene Victoria t.z.t Carl Gustaf gaat opvolgen, maar ze is een Zweedse, ze is 32 jaar oud, ze heeft o.a gestudeerd aan de universiteit van Yale, dus ongezien ga ik er vanuit dat ze niet een typisch doetje is, dat braaf doet wat paps en verloofde willen. Ze heeft al een eerdere relatie achter de rug en gaat nu trouwen met een sportschoolhouder. Dat lijkt me een aardige indicatie van haar geëmancipeerd zijn, want hier en daar in het moderne Zweden vindt men dat hij niet tot haar 'klasse' behoort.

Victoria zal het, denk ik, gewoon leuk vinden aan de arm van Carl Gustaf naar het altaar te stappen. Waarschijnlijk vindt Carl Gustaf dat ook leuk. Maar ook de Zweedse aartsbischop (sic) Anders Wejryd (zou) willen dat de kroonprinses zich aan de Zweedse traditie houdt. Ik denk, maar dat zal wel een afwijking zijn, dat een kenmerk van geëmancipeerd zijn is: op zich nutteloze tradities aan je laars lappen en je eigen zin doen. Kennelijk vinden ze ook in Zweden politieke correctheid belangrijker dan emancipatie.
x

Storm

Wanneer in Afghanistan een Nederlander slachtoffer wordt van het oorlogsgeweld daar, wordt dat door de Nederlandse media gemeld. Dat vind ik een normale handelwijze. Maar als een willekeurige Nederlander in Verweggistan een schaafwond oploopt, omdat zhij over de drempel struikelde, hoef ik daar niet van in kennis gesteld worden.

In Shanghai woedt momenteel een Wereldtenstoonstelling en het Nederlandse Paviljoen aldaar wordt goed bezocht: volgens de Volkskrant waren er afgelopen zondag maar liefst 53.000 bezoekers. Tja, dat levert wel eens een rij op, waarin je op je beurt moet wachten. Nu was er een Chinese dame die probeerde voor te kruipen. Een lid van de immer alerte staf zag dat en verwees de dame naar het einde van de rij. Toen gebeurde het verschrikkelijke: de Chinese dame heeft dat staflid, een Nederlands studente, geslagen! Hans Moleman, "onze correspondent" vond dit incident van voldoende gewicht voor een bericht aan de krant en de redactie vond het van voldoende gewicht voor plaatsing. Verdere bijzonderheden over de studente werden niet gegeven, waarschijnlijk omdat de familieleden nog niet van deze dramatische gebeurtenis in kennis gesteld waren. Het is evenmin bekend of de agressieve handeling een terroristische achtergrond had, want noch Maxim Verhagen, noch de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding hebben commentaar gegeven.

Intussen is mij wel duidelijk geworden wat de achtergrond van het incident zou kunnen zijn: Voor het Nederlandse paviljoen was de klap van donderdag het eerste echte incident. Verder waren er bij de snackkar onder het paviljoen enige scheldpartijen, omdat klanten niet tevreden waren over de geleverde vette Hollandse hap. (Onderstreping toegevoegd.) Het zou mij niet verwonderen als bij die snackkar ook het bekende 'patatje oorlog' ter verkoop en consumptie wordt aangeboden. "Wie wind zaait zal storm oogsten."
x

Balladette

Tijdens zo'n Pinksterweekend hebben de kranten niet veel nieuws te melden en ik wilde niet weer over de verkiezingen beginnen. Als ik hier een keer niets te lezen biedt wordt mij dat in sommige plattelandsregio's euvel geduid, dus ik zocht naar een vervangende tekst van eigen hand. Het toeval wilde dat ik afgelopen vrijdag de feestelijkheden bijwoonde t.g.v. het feit dat een vriendin die ik al ruim veertig jaar ken de AOW-gerechtigde leeftijd bereikt heeft. Haar echtgenoot, die ik nog een paar jaar langer ken, had bij zijn digitale uitnodiging een rijm gevoegd, waaraan een ieder zijn eigen couplet kon toevoegen. Dat inspireerde mij weer tot het schrijven van een geheel eigen gedicht. Voor de vorm koos ik de balladette. Zoals de naam al zegt is deze vorm afgeleid van de ballade en wel door niemand minder dan drs. P. Voor de kenners: het metrum is een vijfvoetige jambe, het rijmschema is abcB (3x), acB.

Balladette bij het voltooien van 65 jaar

Je komt als onbeschreven blad in 't leven
En denkt misschien: mijn god, wat moet ik daar?
Die vraag zal je nog heel lang blijven kwellen.
En weet je 't nu, na vijfenzestig jaar?

Het puber zijn dat doet je wel eens beven:
Dat andere geslacht doet soms wat raar.
Je kunt er heel wat vragen over stellen.
En weet je 't nu, na vijfenzestig jaar?

Niet ieder is in 't opvoeden bedreven.
Is het nou moeilijk? Is het echt zo zwaar?
Een ieder zal zijn eigen oordeel vellen.
En weet je 't nu, na vijfenzestig jaar?

Het leven is zo kort, het duurt maar even.
Blijft moeilijk je er wat bij voor te stellen.
En weet je 't nu, na vijfenzestig jaar?

X

In(ter)actief

"Welk lampje brandt er op uw tv-ontvanger?"
Dat is, denk ik, een goede vraag van een helpdeskmedewerker van KPN die de vraag krijgt voorgelegd waarom de tv geen beeld vertoont. Dat is geen goede vraag als hij voor de vijfde keer gesteld wordt en reeds vier maal met "Niets!" beantwoord is. Sterker nog: het gesprek begon met die mededeling.
"Zet u even uw tv-ontvanger aan en uit."
"Dat heb ik gedaan voor ik belde."
"Doet u dat nog maar een keer."
Ik deed het: geen lichtjes, geen beeld.
"Krijgt de tv-ontvanger stroom van een stekkerdoos?"
"Ja."
"Zit er stroom op die stekkerdoos?"
"Mij pc is op dezelfde stekkerdoos aangesloten. Die werkt en ik heb verbinding met het internet. Mijn telefoon is op dezelfde stekkerdoos aangesloten en als die niet werkte hadden we dit gesprek niet."
"Hoe heeft u de Experiabox aangesloten?"
"Die heb ik door een KPN-monteur laten aansluiten."
Enige tijd stilte.
"Bedankt voor het wachten. Heeft u pen en papier bij de hand?"
Ik krijg een adres waar ik de tv-ontvanger heen kan sturen als zijn opvolger "over enkele dagen" gebracht is.
Uit ervaring weet ik dat ik zeker drie maanden zonder tv kan.
x

Inhoud

Slechts 20 procent van de kiezers zal op 9 juni uit volle overtuiging op die ene partij stemmen. Dat heeft, las ik in NRC Handelsblad, bureau Synovate uitgezocht, dat ook de wekelijkse Politieke Barometer samenstelt. Ik behoor weer eens tot een minderheid, want de overige kiezers dubben nog tussen twee of drie partijen. Ik vind dat een beetje vreemd. In wezen immers gaat het altijd om dezelfde vraag: hoe verdelen we de welvaart of (zoals nu) de bezuinigingen? Daar hoef je niet je hele leven hetzelfde standpunt over in te nemen, maar moet je daar  nou elke twee, drie jaar opnieuw over nadenken? Je verandert toch ook niet om de paar jaar van geloofsovertuiging of kerk?

Naar dat eerste grote debat tussen de lijsttrekkers heb ik niet geluisterd/gekeken, maar de gevolgen waren voorspelbaar: Rutte had 'gewonnen', Cohen was 'te defensief' en Balkenende was 'verrassend' en dat allemaal volgens een debattoloog die bij Knevel en Van den Brink te gast was. Nou en? Hebben die andere lijsttrekkers alleen maar vol bewondering of afgrijzen zitten luisteren of hadden die ook nog iets te melden? Als ik Rouvoet, Halsema of Roemer was zou ik de volgende debatten gewoon aan me voorbij laten gaan, want hun vaste aanhang hoeven ze niet meer over welke streep dan ook te trekken en die andere 80 procent kijkt alleen maar om te zien wie van 'de grote drie' het beste heeft opgelet bij de cursus mediatraining.

Weet je wat ik altijd heel sterk vind van een politicus die even de kluts is kwijtgeraakt? Dan moet zhij roepen dat het om 'de inhoud' gaat. Er is toch niemand die vraagt wat die inhoud dan wel mag zijn, want dan moeten ze het verkiezingsprogramma gaan voorlezen en daar is geen tijd voor. Na tien minuten 'debat' over de hypotheekrenteaftrekbaarheid wordt het trouwens hoog tijd het eens te gaan hebben over het 'koopkrachtplaatje' of het eigen risico in de zorg. (Of was het nou de eigen bijdrage? Wat was het verschil ook al weer?) Ze moeten niet te lang bij één onderwerp blijven hangen want dan haken de kijkers/luisteraars af. Ze moeten die debatten laten leiden door Matthijs van Nieuwkerk. Die heeft intussen vijf jaar ervaring in het in de rede vallen en afkappen van wie er dan ook aan het woord is en dat is altijd acht minuten en 43 seconden nadat hij erover begonnen is. Volgende onderwerp.
X

Relatie

Als je er als jonge vrouw naar algemene (mannelijke) opvattingen aantrekkelijk uitziet word je tegenwoordig een 'babe' genoemd. Zo wordt Eva Jinek in de (digitale) BNN-gids als de 'journaalbabe' aangeduid. Immers, zij ziet er aantrekkelijk uit en presenteert het NOS-journaal. Op 4 maart jl. vroeg men zich in die gids zelfs af of Eva wellicht binnenkort naakt te zien zou zijn in Playboy. Waar de jongelui van tegenwoordig zich al druk over maken.

Nu zal het mij worst wezen welke vrouwelijke BN'er haar fysieke pluspunten onverhuld aan het Nederlandse volk wil tonen. Als ik per se een blote vrouw wil zien neem ik wel een retourtje naar Zandvoort. Dat kost me ongeveer net zo veel als een los nummer van Playboy, maar op het naaktstrand zijn veel meer 'babes' live te zien. Nee, Eva Jinek is in het nieuws omdat ze een relatie heeft met Bram Moszkowicz, de bekende strafpleiter. Nu zal het mij ook worst wezen welke relaties Eva en Bram erop na houden en dat is niet het belangrijkste nieuws. Eva zou in september het nieuwe programma 'Nieuwsuur' gaan presenteren. Maar vanwege die relatie met Bram gaat dat niet door. Ze heeft zich teruggetrokken, volgens Trouw, op aandringen van hoofdredacteur Carel Kuyl van de actualiteitenrubriek. Jinek: (...) "Daarnaast lijkt op de redactie van het programma onvoldoende draagvlak te bestaan voor mij als presentator vanwege die relatie. Mijn journalistieke integriteit en professionaliteit staan niet ter discussie, maar onder deze omstandigheden wil ik niet werken."

Ik zit niet dagelijks te turven welke welke BN'er in welke actualiteitenrubriek optreedt, maar ik heb niet de indruk dat Bram dagelijks wel ergens te zien is en zeker niet dagelijks in hetzelfde programma. Het is niet ondenkbaar dat 'Nieuwsuur' wel eens aandacht wil besteden aan Bram. Dan laat je dat item dus niet door Eva presenteren. Dat zouden ze zelf waarschijnlijk ook niet handig vinden. Pia Dijkstra was jarenlang presentatrice van het NOS-journaal en getrouwd met de directeur van Schiphol, die ook wel eens in het nieuws was. Daar deed niemand moeilijk over. Wat is er ineens zo buitengewoon aan de relatie Eva-Bram?
X

Opheffen

 Als het aan het bureau van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) ligt, worden de twaalf provincies, de 430 gemeenten, de 27 waterschappen en de Rotterdamse en Amsterdamse deelgemeenten als bestuurslagen opgeheven. In plaats daarvan wordt Nederland verdeeld in ongeveer 30 regio's (die je ook gemeenten kunt noemen), die al die taken gaan uitvoeren die nu door die afzonderlijke bestuurslagen worden uitgevoerd. Dat levert niet alleen een besparing van enkele miljarden op, het maakt ook een eind aan het elkaar voor de voeten lopen van de diverse bestuursorganen. Veel gemeenten zijn te klein om specifiek gemeentelijke taken, zoals de GGD of het openbaar vervoer, zelfstandig uit te voeren. Dus gaan ze met omringende gemeenten samenwerken. Zo ontstaat een lappendeken van allerlei samenwerkingsvormen en worden beslissingen genomen waar de gewone burger totaal geen zicht op heeft. Zo zijn er bij het openbaar (bus- en tram)vervoer in en rond Amsterdam diverse vervoersmaatschappijen betrokken. Alle dienstregelingen en routes moeten een beetje op elkaar afgestemd zijn. Daarover wordt beslist door het bestuur van de 'Stadsregio Amsterdam', waarin 27 gemeenten samenwerken. Maar voor de politie werkt Amsterdam weer samen in de politieregio Amsterdam-Amstelland, waarin zes gemeentes samenwerken. Dus reizen bestuurders en ambtenaren voortdurend heen en weer om allerlei overleggen bij te wonen, waar allerlei besluiten worden genomen. Veel van die besluiten moeten weer goedgekeurd worden door het provinciaal bestuur dat zo zijn eigen ideeën heeft. Dan moet er weer overlegd worden.

Op 8 juni a.s. besluiten alle 430 gemeenteraden of ze het in principe met de ideeën van VNG eens zijn. Ik ben bang dat er geen meerderheid voor te vinden zal zijn. Van die 430 gemeenten heeft 64% minder dan 30.000 inwoners (40% heeft er minder dan 20.000). Op grond van twintig jaar ervaring als provinciaal ambtenaar weet ik dat veel kleine(re) gemeenten lijden aan de 'Bigbrotherfobie': de angst om in een samenwerkingsverband overvleugeld te worden door de grootste gemeente, vaak 'kerngemeente' genoemd. Die angst - van inwoners en dus van gemeenteraadsleden - wordt alleen maar groter als ze worden opgeheven. Hebben 'ze' daar in het verre gemeentehuis wel voldoende oog voor die specifieke en aardige eigenschappen van 'ons' dorp?

Iedereen wil minder ambtenaren en minder ambtenarij. Het VNG-plan is naar mijn idee een goede stap in die richting. Maar het gaat niet door: we nemen die overbodige ambtenaren graag voor lief als het onze eigen ambtenaren zijn.
x

CPB

Het Parool bericht over de doorberekening door het CPB van de partijprogramma's voor de komende verkiezingen. Per saldo ontzien VVD en CDA vooral de hogere inkomens. Ik was niet erg verbaasd toen ik dat las. Eerlijk gezegd had ik niet veel anders verwacht. Wat me wel verbaast is dat momenteel in de peilingen de VVD de grootste partij is. Het zijn immers niet alleen de mensen met de hogere inkomens die VVD stemmen. Waarom denken zoveel mensen ten onrechte dat de VVD het beste op hun portemonnee past?
x

Belangstelling

Nog maar 22 nachtjes slapen en dan is het zover! Nee, ik heb het niet over de verkiezingen voor de Tweede kamer. Dat is nog maar 20 nachtjes slapen. Die zijn natuurlijk wel belangrijk, maar daar hebben we het tot en met 11 juli niet over. We hebben wel wat anders aan ons kop.

Van 11 juni tot en met 11 juli kijken/luisteren we naar de voorbeschouwing van een voetbalwedstrijd, een voetbalwedstrijd, of een nabeschouwing van een voetbalwedstrijd. De wedstrijden die niet live op de tv worden uitgezonden kun je live via het internet volgen. Daar zorgt de NOS voor. De commerciële zenders RTL en SBS halen alle ex-voetballers, ex-trainers en andere BN'ers uit de kast om te kunnen vertellen wat er door hen heen ging toen Arjan Robben die strafschop miste, of toen reservedoelman Vorm zijn naam alle eer aandeed toen hij in de zesde minuut van de blessuretijd op curieuze, maar doeltreffende manier het beslissende doelpunt - vanaf de middenlijn! - scoorde. Ter ontspanning kun je zien hoe Harry Vermeegen voetballers een bal in een rijdende auto laat schieten. Dat mag je niet missen!

Tussen al die voetbalbedrijven door wordt er ook nog eens getennist in Wimbledon en de eerste week van de Tour de France valt samen met de laatste week van het voetballen. Voor ons nationale 'wij-gevoel' kun je Wimbledon vergeten, maar onze talentvolle Robert Gesink mogen we zeker niet vergeten als kanshebber op een ereplaats in de Tour.

Wat ik maar zeggen wil: als je op maandag 26 juli 2010 de ochtendkrant  leest, moet je niet gek opkijken als onze politieke leiders - er keek toch niemand, geen storende vragen van de pers - in de tussentijd even gauw een kabinet in elkaar hebben geflanst dat (ook) tot geen enkel 'wij-gevoel' leidt. Had je maar op moeten letten.
x

Minderheid

Over geloof valt, net als over smaak, niet te twisten. Ik ga wel eens een discussie aan met een gelovige, maar weet van tevoren dat we het niet eens zullen worden. Dat vind ik geen bezwaar, want de discussie op zich kan best aardig zijn en ertoe leiden dat je ook je eigen argumenten weer eens wat kritisch beziet, afzwakt of aanscherpt. Dat is op zich al waardevol, omdat het kan voorkomen dat je tot fundamentalisme vervalt.

In en artikel in Trouw kijkt Win D.T. Bück (over wie ik geen nadere bijzonderheden kon vinden) terug op een reeks artikelen in deze krant over geloof en atheïsme. Bück stelt - terecht, denk ik - dat beide kampen hun fundamentalisten kennen. Een betekenis van geloof is volgens Bück het openstaan voor een hogere werkelijkheid en bedoeling, een innerlijke gesteldheid waarbij je in jezelf een vonk of vlam voelt en op de een of andere manier gehoor geeft aan je verlangen of heimwee naar het numineuze. Friedrich Schleiermacher schreef ooit dat religie de hunkering van de ziel naar het onmogelijke, het onbereikbare, het onvoorstelbare is. ('Numineus' moest ik opzoeken. Numen=onpersoonlijke hogere macht die zich in iets manifesteert; numineus=het karakter van een numen dragend; aanduiding van de irrationele bestanddelen in het heilige, het 'gans andere'.) Even verder schrijft Bück: De schrijfster Annemarie Postma bedoelt met spiritualiteit dat je je ware hogere of Goddelijke zelf wilt leren kennen, contact wil maken met dat deel in jou dat eeuwig en onveranderlijk is. Daarvoor heb je geen tussenpersoon als priester, bisschop of paus nodig. In zo’n geesteshouding kan ook interesse ontstaan en een plaats ingeruimd worden voor andere transcendentale zaken zoals paranormale verschijnselen of bijna-doodervaringen.

Het is, geloof ik, modern wanneer je gelooft dat er 'iets' is ("... more things in heaven and earth, Horatio, Than are dreamt of in your philosophy") jezelf 'spiritueel' te noemen. Dat kan van religieuze aard zijn, maar hoeft niet per se. Ik heb wel het idee dat zichzelf spiritueel noemende mensen minder geneigd zijn tot fundamentalisme en dat is al heel wat. Maar spiritualiteit zegt mij net zo veel als geloof. "Hogere werkelijkheid en bedoeling" is voor mij hetzelfde als "God". Hetzelfde geldt voor "hogere of Goddelijke zelf". Waar zit dat deel in mij "dat eeuwig en onveranderlijk is."? Over paranormale verschijnselen heb ik het hier al vaker gehad. Ik accepteer dat mensen een bijna-doodervaring hebben, maar ik accepteer niet zomaar dat die een bewijs zijn voor een leven na de dood.

Vermoedelijk behoor ik tot een minderheid. Die minderheid noemt zich noch religieus, noch spiritueel. Leden van die minderheid weten ook niet hoe en waar het allemaal  begonnen is en waar het eindigt, wat de oorzaak is en wat het doel (als er een doel is). Ze accepteren dat ze (en al het andere wat leeft) er gedurende enige tijd zijn en proberen daar het beste van te maken. Waarom zou dat niet voldoende zijn?
x

Betrouwbaar

In deze tijd krijgen, in het kader van opiniepeilingen, veel mensen de vraag voorgelegd of zij de lijsttrekker van een bepaalde partij bekwaam en/of betrouwbaar achten, al of niet in de functie van premier. Daarop geven zij een antwoord. Ik vraag me dan af waar deze mensen hun wijsheid vandaan halen. Hoeveel Nederlanders kennen Jan Peter Balkenende, Job Cohen en Mark Rutte (ik houd het maar even bij deze kandidaat-premiers) nou zo goed dat ze iets zinnigs kunnen zeggen over hun bekwaamheid? Als ambtenaar heb ik een aantal (provinciale) politici van wat dichterbij gemaakt. Dan kun je een iets meer gefundeerd oordeel geven en eerlijk gezegd had ik niet van alle een hoge pet op. Maar Jan Peter, Job en Mark heb ik zelfs nooit van dichtbij gezien. Die 'ken' ik alleen van tv, radio of geschreven pers. Dan zie ik stukjes van ze die door redacteuren worden uitgekozen. Je ziet/hoort ze wat meer in direct uitgezonden debatten, maar daarin worden niet zo vaak de vragen gesteld die ik ze graag zou willen voorleggen. Na die debatten worden ze niet beoordeeld op hun kennis en kunde, maar op hun debattechniek.

Bij de VVD maken ze er veel werk van dat Job niet zo veel weet van economie, terwijl die kennis essentieel schijnt te zijn voor de komende vier jaar. Job heeft rechten gestudeerd. Jan Peter heeft rechten en geschiedenis gestudeerd, Mark geschiedenis. Geen van drieën heeft dus doorgeleerd in de economie. Zijn ze dus alle drie ongeschikt voor het premierschap? We hebben ooit een kapitein-ter-zee als premier gehad (Piet de Jong) en de meeste mensen waren wel tevreden over hem, dacht ik. Van de veertien premiers sinds de Tweede Wereldoorlog waren er maar drie econoom: Jelle Zijlstra, Joop den Uyl en Ruud Lubbers. Dat heeft niet tot economische rampspoed geleid. Van een premier (en andere bewindslieden) verwacht ik:
1. dat zhij een goed bestuurder is;
2. dat zhij heldere ideeën heeft;
3. dat zhij een goed politicus is;
4. dat zhij een verantwoorde keuze kan maken uit voorgelegde adviezen.
Van geen van drie kandidaat-premiers weet ik redelijk exact ik hoe zij op die punten scoren, maar ik stem ook niet op een premier, ik stem op een partij(programma).

Zijn Jan Peter, Job en Mark betrouwbaar? In beginsel vertrouw ik geen enkele politicus. Ik bedoel daarmee niet dat ze als persoon onbetrouwbaar zijn. Ik weet alleen niet welke 'deals' zij maken en op grond van welke overwegingen. Daarop zou ik ze persoonlijk moeten bevragen, maar als gewone burger heb ik die mogelijkheid niet. Ook hier moet ik afgaan op stukjes en beetjes informatie en op wat deskundologen daarover beweren en die vertrouw ik ook niet altijd.

Volgens Trouw van gisteren zal de strijd gaan tussen Job en Mark. Tezamen en in vereniging met Jan Peter zijn ze er in geslaagd de 'verkiezingsstrijd' te reduceren tot het geven van een antwoord op de vraag: wie is naar jouw oordeel de meest bekwame/betrouwbare premier. Zeg het maar. Ga maar lekker 'strategisch' stemmen.
x

Vuilnisbakjournalistiek

In een opiniestuk in de Volkskrant schrijft Alexander Pechtold over het nieuwe blad 'Binnenhof', waarover ik afgelopen zaterdag blogde. Hij schrijft o.a.: Het meest verbazingwekkende vond ik dat zelfs de vuilnisemmers van politici – waaronder die van mij – onlangs niet naar de vuilverbranding zijn gebracht, maar naar het hoofdkantoor van Audax, de uitgeverij van zowel HP/De Tijd als Weekend. Op niet minder dan vier pagina’s is de inhoud van mijn afvalzakken tentoongesteld. Een nieuw hoofdstuk in de voortdurende zoektocht naar nieuws, primeurs en entertainment.

De begrippen 'vrije nieuwsgaring' en 'riooljournalistiek' hebben er weer een dimensie bij gekregen.
x

Detective

Afgelopen vrijdag liet ik mijn haar weer eens zeer inkorten. Ik praat altijd heel wat af met Karin, mijn kapster en meestal gaat het wel over zinnige onderwerpen. Deze keer hadden we het over mediums. Zij weet dat ik absoluut niet geloof in paranormale en andere metafysische zaken, omdat ik ooit voor haar een horoscoop (van haar) uit het Engels heb vertaald, wat me een gratis knipbeurt opleverde. Vrijdag hadden we het over Char, (in wie Karin ook niets ziet) en Derek Ogilvie, die ze recentelijk op tv gezien had en van wiens prestaties ze toch wel onder de indruk was. Ik gaf wat tegenargumenten die haar toch weer aan het twijfelen brachten.

Min of meer als vervolg daarop las ik gisteren weer eens een aantal artikelen in de interneteditie van de 'Skeptical Inquirer'. Daarin stond een artikel over Sylvia Browne, een in de VS zeer bekend paragnoste, die zich o.a. (in tv-shows) profileert als 'psychisch detective' en daarom nogal eens wordt ingeschakeld bij verdwijningen en moordzaken. Zij claimt dat zij het in meer dan 85% van de aan haar voorgelegde zaken bij het rechte eind bleek te hebben. De auteurs van het artikel hebben 105 van de aan Sylvia Browne voorgelegde zaken onderzocht en kwamen tot de conclusie dat zij in nul procent van deze zaken bewijsbaar gelijk had. Hieronder vermeld ik een aantal van die zaken.

Erica Baker. 19 november 19, 2003, bij Montel. ('Montel'=The Montel Willams Show.)

Browne vertelde Erica's moeder: "Ze is niet dood", maar in Michigan.  Browne claimde vervolgens dat iemand "haar verkocht voor drugs" en "er was een zwarte vrouw" die hielp "haar in een oude truck te gooien". In 2005 werd Christian John Gabriel veroordeeld wegens het verplaatsten en verbergen van Erica's lichaam in Kettering, Ohio. Haar lichaam werd niet gevonden, maar Gabriel verklaarde haar begraven te hebben na haar te hebben aangereden met zijn vrachtwagen.

Eve Brown. 30 september, 1999, bij Montel.

Browne vertelde de familie "dat Eve Brown in orde is en in Florida woont." Dit was niet juist, want Eve's lichaam werd een jaar later gevonden op een bouwplaats in Brooklyn, New York, dertien mijl van de plaats waar ze het laatst gezien was. De moord is nog niet opgelost.

Opal Jo Jennings, 1999.

De grootmoeder van de zesjarige Opal wilde weten wat er gebeurd was nadat het meisje ontvoerd was vanuit haar voortuin in Texas. Browne vertelde de grootmoeder: "Zij is . . . niet . . . dood. Maar wat me dwars zit - ik heb hier nooit eerder van gehoord, maar om een of andere reden werd ze meegenomen en ondergebracht  in een soort slavernij en naar Japan gebracht. De plaats is Kukouro. Of Kukoura." Browne zat er naast. Kinderverkrachter Richard Lee Franks werd datzelfde jaar beschuldigd  van ontvoering en het volgende jaar veroordeeld. Jennings’ overblijfselen werden ontdekt in 2003. Patholoog-anatomen concludeerden dat "Opal was overleden door hoofdletsel binnen enkele uren na haar ontvoering."

Lynda McClelland. 13 maart 2002, bij Montel.

Browne zei dat McClelland "niet dood is" maar in Orlando, Florida, meegenomen door een man met de initialen "MJ" en haar familie zou haar spoedig terugvinden. Een jaar later, in maart 2003, werd McClellands  gevonden dicht bij haar huis in Pennsylvania. David Repasky werd veroordeeld voor de moord nadat getuigen hadden verklaard dat hij haar gewurgd had.

Dana Satterfield. Februari 1997 bij Montel.

Browne zei dat de moordenaar een bouwvakker uit een andere staat was, "die geen enkele relatie met Satterfield had en haar bij toeval had uitgekozen." Negen jaar later werd Jonothan Vick voor de moord veroordeeld op basis van getuigenverklaringen en DNA-materiaal. Vick was een plaatselijke high school student die geprobeerd had afspraakjes te maken met Satterfield, maar ze had hem afgewezen.

Shows (meer zijn het niet) als die met Char en Ogilvie zijn nog tamelijk onschuldig. Maar types als Sylvia Browne krijgen bij grote tv-stations als CBS de gelegenheid hun onzin te verkondigen. Zij geven ouders/familieleden valse hoop of 'informatie' die niets met de werkelijkheid te maken heeft en dat alleen omdat veel mensen geloven 'dat er toch wel iets in zit' . Dat klopt: veel geld.

x

Vandaag

Heb ik niets te melden.

Roddelen

Als we eerlijk zijn, geven we allemaal gewoon toe dat we wel eens een keer roddelen: "opzettelijk slechte dingen van iem vertellen; kwaadspreken, lasteren". Wat er gezegd wordt hoeft niet per se onjuist te zijn. Maar iemand die bijvoorbeeld hoog opgeeft van zijn/haar beginselvastheid, moet niet vreemd opkijken als we stiekem plezier hebben als zhij betrapt wordt op een misstapje. Dat gaan we dan ook nog eens lekker uitvergroten.

Van roddelen kun je je beroep maken en je kunt er aardig wat mee verdienen. Bladen als 'Story' en 'Privé' zijn daar goede voorbeelden van. Wie daarvan houdt kan zich er wekelijks van op de hoogte stellen welke BN'er 'het' doet met welke andere BN'er. Wie zou niet willen weten van de ruzie tussen Máxima en Willem-Alexander over het jurkje dat Amalia zou moeten dragen op de verjaardag van oma?

Nu weten we allemaal dat roddelbladen alleen gelezen worden door wat ik dan maar gemakshalve 'de heffe des volks' noem. Wie van een intellectueel wat hoger niveau is, laat zich liever informeren door een 'kwaliteitskrant' of een serieus weekblad. Die bemoeien zich niet met het privéleven van bekende acteurs, zakenmensen of politici. Hoewel ... Jan Dijkgraaf, de hoofdredacteur van HP/de Tijd, dat je toch rustig een serieus weekblad mag noemen, ziet wel brood in zijn gisteren gepresenteerde nieuwe weekblad 'Binnenhof'. Hij is er, dat moet gezegd worden, wel eerlijk over: ... het gaat HP/De Tijd en Weekend, die het blad samen op de markt brengen, puur om het geld. "Je kan er allerlei dingen omheen verzinnen, dat we het publiek willen informeren enzo. Maar het gaat ons net als alle andere uitgevers gewoon om geld verdienen." Dat zei hij tegen Trouw.

Op de cover van het eerste nummer van 'Binnenhof' zien we waar het om zal gaan. Daarop zien we Femke Halsema met een sigaret tussen de lippen! Had jij ooit kunnen denken dat één van de aardigste, sympathiekste en charmantste politici ROOKT? Op de kop van de cover zie ik de tekst (met foto): MINSTENS TIEN KILO ERAF! AFSLANKEN MET MINISTER DE JAGER. En wat kunnen we nog meer lezen? Seks op het Binnenhof Geheime relaties.

Helaas voor Jan Dijkgraaf was het eerste nummer van 'Binnenhof' al klaar, toen de affaire van Jack de Vries bekend werd, maar Jan Dijkgraaf windt er geen doekjes om: de affaire rond Jack de Vries komt voor hem als maker van het politieke roddelblad Binnenhof als een geschenk uit de hemel. Weliswaar was het blad, dat vandaag wordt gepresenteerd, al gedrukt toen de buitenechtelijke relatie van de CDA-staatssecretaris bekend werd. Maar de hoofdredacteur van HP/De Tijd verwacht dat dit nieuwste nieuws over het privéleven van een politicus de belangstelling voor zijn nieuwe uitgave flink zal voeden. Nou, reken maar! Ik wacht met spanning op het bericht "Femke Halsema slaat tweeling met koppen tegen elkaar". Een nijvere journalist van 'Binnenhof' gaat undercover als stagiaire bij de SP-fractie werken. Na zes maanden volgt het onthullende nieuws: "De WERKELIJKE reden achter het vertrek van Agnes Kant". Het zal blijken dat Agnes alle fut voor de politiek begon te verliezen nadat SGP-fractieleider Bas van der Vlies had aangekondigd niet meer in de nieuwe Tweede Kamer te zullen plaatsnemen. "Oom Bas" weigert ieder commentaar.
x

Twitteren

In Trouw van gisteren zag ik een mogelijkheid om door te klikken naar een overzicht van wat er naar aanleiding van de vliegramp in Libië allemaal was afgetwitterd. Hieronder een beknopte selectie van deze 'tweets'.

Tjeerd_w: Wow man. Zie net door @justinedus dat er in tripoli een vliegramp was met 63 nederlandse doden. Schokkend!

De tekst hieronder is kennelijk 'leuk', want hij wordt door diverse scribenten letterlijk herhaald.
DavidvUnen: HEB CARIES VAN HOUTMAN AL IETS OVER DE VLIEGRAMP GEZEG?????? OF HELINA RIJN????? CANT WAIT!!!!!!!!! XXXXX

Naghings: Seuntjie onder mes ná vliegramp http://bit.ly/cvNVup (via @Nuus24)

Ruitje95: Hij valt als een baksteen uit de lucht. Nu vliegtuigdeskundige Benno Baksteen op @radio1. #tripoli #vliegramp

RianneQ: Wow. Word net wakker en lees over de vliegramp. Geschokt. En stiekem ook niet zo blij dat wij over 2 dagen ook weer in een vliegtuig stappen

ariebarendrecht: Helaas Alcoholactie stopgezet (wel begrijpelijk) door vliegramp. Toch: Save Our Brains! #perspectief #alcoholisslecht

nielsbal: Somertijd (Radio Veronica) doet vandaag geen moppen vanwege vliegramp Tripoli.

naomifelesita: Sneu zeg. Een overlevende, een Nederlands 10jarig jongetje, van een ernstige vliegramp. Ik weet nou niet of ie van geluk of pech mag spreken

justinedus: Jezus christus, die vliegramp in Tripoli! 61 Nederlanders omgekomen. Morgenochtend zelf vliegen.

SiebeSietsma: Tot zonsondergang gaan in opdracht van JPB alle vlaggen halfstok bij Rijksgebouwen, provincies en gemeenten.

absoluut: Ik kan de woorden 'lappie bag' echt niet meer zien. Het is ook eens zó disrespecting naar de slachtoffers van de verschrikkelijke vliegramp.

Thyz: Ik voel me raar. Achter mij staat de nieuwsdienst op z'n kop over de vliegramp en ik schrijf een berichtje over een 'vagina shooter'

floorr: Jeetje! Ik lees net pas over die vliegramp in Tripoli. Hoe kan dit nou zo gebeuren?

De nieuwe trend (of het is al niet eens een trend meer?): er gebeurt iets en je rent naar je pc, of pakt je laptop, netbook, Blackberry, whatever, en legt je eitje op het internet. Stel je voor dat je 'vrienden' wel iets hebben afgescheiden en jij niet. Je kunt je nergens meer vertonen.
X

Sidekick

Hugo Borst is sportjournalist bij het Algemeen Dagblad. Hij treedt ook op in Studio Voetbal (dat ik maar af en toe zie), heeft enkele tv-programma's gemaakt over vaders en zonen (die ik niet gezien heb, maar veel waardering ondervonden) en treedt af en toe op als 'sidekick' van Matthijs van Nieuwkerk in 'De Wereld Draait Door'.

Ik heb wat aan Hugo moeten wennen. Aanvankelijk vond ik hem een wat zurig, sacherijnig type, maar ik begin hem steeds meer te waarderen. Gisteravond was hij weer in DWDD.  Meteen in het begin al wist hij Matthijs te choqueren door op te merken, dat er na zijn oordeel overdreven gereageerd werd (bijvoorbeeld programmawijzigingen op de tv) op het neerstorten van het vliegtuig in Libië, waarbij ruim zestig Nederlandse doden vielen. Hugo vroeg zich, naar mijn oordeel terecht, af hoe we zouden reageren als er ruim zestig Engelse doden geweest waren. Ik voeg daar nog even aan toe dat er geen enkel programma werd gewijzigd (bij mijn weten) toen bij de recente aardbeving op Haïti een paar honderdduizend doden vielen.

Hugo kreeg nog meer gelegenheid zich te ergeren, deed dat ook en aarzelde niet dat luid en duidelijk te kennen te geven. De eerste gast was een hoogleraar in de vliegtuigkunde die kwam vertellen dat hij in feite geen zinnig woord over (de oorzaak van) het neerstorten van het vliegtuig kon zeggen. Hij kwam niet verder dan het aangeven van een aantal zaken die waarschijnlijk niet de oorzaak van het neerstorten waren. Waarom in godsnaam wordt die man voor de tv gehaald? Omdat het een 'lekker' onderwerp is. Rampspoed doet het altijd goed. Getver!

x

Fout

Het CDA is de partij van de normen en waarden. Leider Jan Peter wil daar nog wel eens op hameren. Nu weet ik ook wel dat 'het leven' soms wat sterker is dan 'de leer', dus je zult mij niet meteen met een beschuldigende vinger zien wijzen als een christelijk politicus iets doet wat over de door hem/haar zelf beleden schreef gaat.

Op wat staatssecretaris van Defensie Jack de Vries heeft uitgehaald is een bekend Frans aforisme - dat aan (o.a) Talleyrand wordt toegeschreven - van toepassing: "C'est pire qu'un crime, c'est une faute." ("Het is erger dan een misdaad, het is een fout." Soms wordt 'bêtise' - stommiteit - i.p.v 'faute' gebruikt.) Jack wordt (werd?) beschouwd als een zeer slim politicus. Hij was de spindoctor van het CDA en vooral van Jan Peter. Maar Jack is ook een gewoon mens en niets menselijks is hem vreemd: hij werd verliefd op een medewerkster. Dat is geen unieke situatie. De twee begonnen een relatie, ook niet bepaald uniek.

Het is ook niet uniek te noemen dat mevrouw De Vries niet van de relatie in kennis werd gesteld, terwijl anderen daarvan wel wisten. Daar ligt de ongelooflijke stommiteit van Jack. Wie een buitenechtelijke relatie geheim wil houden maakt zich chantabel. Dat kan misschien nog net als je plaatsvervangend chef paperclipsbeheer op het ministerie van Defensie bent, maar dat kan beslist niet als je op datzelfde ministerie staatssecretaris bent en vanuit die functie moet onderhandelen over bijvoorbeeld de aanschaf van een nieuw gevechtsvliegtuig.

Jack hoeft niet af te treden omdat hij een erg menselijk misstapje heeft gemaakt. Jack moet aftreden omdat hij een grote politieke blunder heeft begaan.
x

Barista

Vroeger (opa spreekt) bestelde je in een horecagelegenheid 'koffie' en je kreeg koffie. Afhankelijk van de manier waarop je thuis koffie zette (d.w.z.: hoeveelheid gemalen koffie t.o.v. de gebruikte hoeveelheid water) vond je die koffie lekker/sterk genoeg of niet en dat was het dan wel. Tegenwoordig ligt dat wat ingewikkelder. Wil je een beetje meedoen, dan geef je duidelijk aan wat voor soort koffie je wilt hebben. Daarmee bedoel ik niet dat je kunt kiezen uit coffea arabica, coffea canephora (of robusta), coffea liberica, coffea dewevrei (of excelsa), coffea congensis, coffea stenophylla, coffea benghalensis, coffea mogeneti, coffea gallienii en coffea bonnieri, maar dat komt nog wel (en dan gaat de koffie net zo duur worden als de champagne). De meeste horecagelegenheden hebben óf arabica, óf robusta, óf een mengsel daarvan.

Op een gegeven moment ontdekten we het bestaan van de espressomachine. We konden kiezen uit espresso met of zonder (koffie)melk en cappuccino. Maar dat kun je tegenwoordig in elk gehucht krijgen en onderscheid moet er wezen. Wil je geen melk dan bestel je dus een espresso ristretto (één slok) of een espresso doppio (meer van hetzelfde). Wil je opvallen, dan vraag je om een espresso machchiato: cappuccino voor beginners. Wil je opvallen met niet te sterke koffie dan neem je espresso lungo, koffie met water aangelengd.

De espresso machchiato wordt een cappuccino als je er er meer opgeschuimde melk doorheen doet. Wil je een keer de blits maken, vraag dan om een cappuccino senza schiuma, cappuccino zonder schuim. (Die krijg je overigens vaak aangeboden onder de naam cappuccino, want schuim maken is ook nog een kunst.) Een 'koffie verkeerd' vragen toont duidelijk aan dat je er niet bij hoort. Vraag naar caffé latte, dat is ook koffie met (naar mijn smaak te) veel melk, maar zo klinkt het niet. Het kan nog erger: caffé latte machchiato, melk met een scheutje koffie.

Als je doorleert voor het maken van een kopje koffie wordt je 'barista'. Daar kun je, las ik in Trouw, zelfs Nederlands kampioen mee worden. Nummer twee dit jaar, Sander Schat, behaalde zijn eervolle positie met een combinatie, die naar eigen zeggen spannend, zoet en sexy smaakt. Dat was een combinatie van: Twaalf druppeltjes passievrucht in koffie van speciale bonen uit Ethiopië. Ik duidde er hiervoor al op: de arabica en robusta hebben hun langste tijd gehad in kringen van trendsetters. Het zou met niet verbazen als over enige tijd de cappuccino in de betere restaurants bestrooid wordt met zeer fijn gemalen geroosterde sprinkhanen. Sander peinst er overigens niet over cacao op de cappuccino te doen. Het is me niet duidelijk waarom passievrucht wel mag. Voor je 't weet wil hij Irish Coffee verbieden.

Goede koffie kun je, behalve met espressomachines, op allerlei manieren maken, afhankelijk van ieders persoonlijke smaak. Hier en daar wordt ik niet voor vol aangezien, omdat ik alle enkele decennia thuis uitsluitend oploskoffie drink. Niks mis mee. Stukken beter dan wat er uit een Senseoapparaat komt. Hier en daar drink ik wel eens Nespresso. Smaakt ook goed, maar je betaalt overdreven veel geld voor een alledaags product. Goede koffie kun je op een heel simpele manier maken: grof gemalen koffie in een pot gooien, heet water erop en 5 minuten wachten. Als je geen cafetiére hebt gebruik je gewoon een theezeefje. Waarom doen we zo moeilijk?
X

Suf

Gesprek bij het koffieapparaat op een willekeurige werkplek ergens in Nederland:
"Wat vind jij van Henk, die nieuwe bij sales?"
"Lijkt me een capabel type."
"Ja, OK, capabel, maar als mens, zeg maar."
"Hij komt wel vriendelijk over."
"Ja, ook, maar vind je hem niet wat suf?"
"Hoezo, suf?"
"Ik zag hem vanmorgen de parkeergarage in komen. Weet je waar hij in rijdt?"
"Fiat 500?"
"Nee. Een elektrische auto."

Trouw had een heel artikel over de introductie in Nederland, door Mitsubishi en Nissan, van de elektrische auto. Nederland schijnt daar een ideaal land voor te zijn: klein, plat en al voorzien van infrastructuur. En die auto's zijn natuurlijk ecologisch zeer verantwoord. Toch is er een probleem. Dat legt Bart van Thienen, woordvoerder bij Nissan Nederland, uit: "Niet iedereen wil namelijk geassocieerd worden met de elektrische auto omdat het misschien wat suf is."

Je moet er toch niet aan denken dat men je ervan verdenkt dat je je enigszins zorgen maakt over de CO₂-uitstoot en daarin zo ver gaat dat je geen benzine, dieselolie of gas gebruikt om je te verplaatsen, maar elektriciteit. Dan ben je toch echt een watje. Bij het zoeken naar een nieuwe 'chef sales' sta je automatisch helemaal onderaan het rijtje van kandidaten, als je dat rijtje al haalt. Wie zit er nou te wachten op een suffe chef? 'Hybride' is eigenlijk al op het randje, maar dat kun je nog goed maken door aan rugby te doen, of kickboksen. Veel 'vrouwtjes' om je heen helpt ook. Maar elektrisch rijden scoort net zo weinig (voor een man dan) als iets in het huishouden doen, dingen met de kinderen doen en een stabiele relatie hebben. Je wordt er geen 'one of the boys' mee. Ze vragen je niet eens meer na het werk mee naar de kroeg te gaan, want je moet toch de kinderen uit de naschoolse opvang halen.

Debby van der Voort die de pr binnen Mitsubishi Nederland doet voor de i-MiEV vindt die auto "de ideale stadsauto". Nou weet ik maar weinig van auto's, maar ik kan me niet voorstellen dat je een elektrische auto in bijvoorbeeld Amsterdam makkelijker ergens kwijt kunt dan een auto die fossiele brandstof slurpt. De ideale stadsauto (als zoiets al bestaat) is de auto die je alleen gebruikt als je stad uit gaat. De stad in doe je lopend, fietsend of met het openbaar vervoer. Heb je daar iets aangeschaft dat je niet onder de arm of snelbinders kunt meenemen, wordt het wel thuisbezorgd is mijn jarenlange ervaring.  Ik ben dan ook behoorlijk suf en chef ben ik ook nooit geworden.
x

Rechts

Gisteren, bij het lezen van de digitale Trouw, bleek ik het op een punt faliekant oneens te zijn met de SP, terwijl ik mij op datzelfde punt in het gezelschap  bevind van 80% van de PVV-stemmers en van ongeveer de helft van de VVD-stemmers. Ik zal er geen prijsvraag van maken: met die rechtse stemmers vind ik dat er best een van onze publieke tv-netten mag verdwijnen. Ik vermoed wel dat mijn motivering een andere is. (Voor PVV-stemmers zijn alle drie de publieke netten links, dus fout.)

De tv hoeft wat mij betreft niet uitsluitend kunst, cultuur en informatie te bieden. Er mag best wat lichte ontspannende kost geboden worden. Ik vind trouwens een goed informatief programma ook ontspannend in de zin van 'afleidend van de dagelijkse beslommeringen'. Ik kijk elke dag wel even of de tv mij 's avonds iets te bieden heeft. (Overdag kijk ik hoogstens naar live-uitzendingen van iets actueels.) Ik begrijp ook wel dat het tv-aanbod niet precies aansluit bij mijn smaak en zo'n elitaire smaak heb ik nou ook weer niet: in mijn boekenkast tref je 'literatuur' aan, maar ook thrillers, horror en gewoon leuke verhalen zonder enige pretentie. Qua films kijk ik liever naar een western dan naar een film waarvan de diepere achtergrond alleen aangevoeld wordt door geharde filmhuisbezoekers. Maar ik krijg toch steeds weer de indruk dat onze publieke netten veel van hetzelfde in de aanbieding hebben. Van veel programma's zie ik ook de informatieve of ontspannende waarde niet. Hoeveel Nederlanders maken nu serieus plannen een huis in een ander Europees land te kopen? Voor wie is dus de programmaserie 'Droomhuis gezocht' (vanavond bij MAX) interessant? Krijgt de gemiddelde tv-kijker meer begrip voor daklozen door het programma 'Stinkend rijk en dakloos'?

We hebben in Nederland 7 commerciële netten die weinig anders dan verstrooiing bieden. Wie 'zo maar wat' wil zien komt dus voldoende aan zijn trekken. Met twee publieke netten is er voldoende mogelijkheid om kunst, cultuur en informatie aan te bieden en ook nog ontspanning van enig niveau. En we zouden het bijna vergeten: voordat de tv bestond waren we niet echt van al die dingen verstoken. Er worden nog steeds boeken, kranten, week- en maandbladen gedrukt. Daar haal je heel wat uit, ook ontspanning.
x

Wortels

Over Amanda Kluveld, columniste van de Volkskrant, heb ik het hier al eens eerder gehad. Amanda is niet weg van de islam. Ik druk me voorzichtig uit. Een verbod van hoofddoekjes en niqab zou haar niet de barricaden doen opstormen, maar een gelijktijdig verbod van christelijke symbolen, zoals kruisbeelden, in openbare gelegenheden zou ze niet direct op prijs stellen. Italië ging eind vorig jaar in beroep tegen de uitspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de mens waarin gesteld werd dat kruisbeelden niet in Italiaanse klaslokalen van openbare scholen, rechtbanken en andere openbare gebouwen thuishoren. De aanwezigheid ervan gaat in tegen het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Silvio Berlusconi beschouwt de uitspraak als een poging om de christelijke wortels van Europa te ontkennen.

Uit de media begrijp ik zo af en toe dat Berlusconi die christelijke wortels niet altijd even serieus neemt, maar los daarvan: net zo min als die van de islam ligt de oorsprong van het christendom in Europa. Beide komen uit het gebied dat wij thans het Midden-Oosten noemen. Europese volkeren geloofden in goden als Jupiter, Wodan en Cernunnos. Onze religieuze wortels zijn polytheïstisch, voor elke activiteit en/of gelegenheid een andere god(in). Amanda moet eens teruggaan naar het jaar 313 toen Constantijn de Grote het 'Edict van Milaan' uitvaardigde. Daarbij werd het christendom gelijkgesteld aan, niet verheven boven andere godsdiensten. De verbreiding en uiteindelijke suprematie van het christendom had meer met (machts)politiek dan met religiositeit te maken. Staande voor de keus 'bekeren of sterven' hoefde men niet lang na te denken. Omdat de 'heidenen' toch al gewend waren een feestje te brouwen tegen het einde van december paste de kerk zich aan door te bedenken dat Jezus rond die tijd was geboren.

Jupiter, Wodan, Cernunnos, Quetzcoatl, Panacaca, Anubis, God, Jahweh, Allah: kies er een uit als je behoefte hebt aan een macht buiten jezelf. Ik houd het maar bij dat gedicht van Willem Kloos:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.

x

Wijn

In de recentelijk voorbij gegane tijd waren er achtereenvolgende dagen, waarop ik geen druppel alcoholhoudende drank tot mij nam. Dan is het 7 mei, het loopt tegen vijf uur namiddag en ik heb samen met één ander persoon twee flessen wijn soldaat gemaakt. ('Vroeger' dronk ik nooit vóór half vijf.)

Niemand zal mijn dagelijks bestaan als 'opwindend' kwalificeren. Maar er zijn af en toe van die dagen die boven de middelmaat uit schieten. Gisteren was zo'n dag. Sylvia en haar tienjarige dochter Jill kwamen Amsterdam en mij bezoeken. Jill had op school net veel gehoord over de Tweede Wereldoorlog en wilde het Anne Frank Huis wel zien. Haar moeder en ik besloten echter naar het Verzetsmuseum te gaan. Door een foutje van mij dacht ik dat dit samenvalt met de 'Hollandse Schouwburg', maar die bevindt zich op de Plantage Middenlaan en het museum (om de hoek) op de Plantage Kerklaan, tegenover de ingang van Artis. In ieder geval heb ik nu eindelijk gedaan wat ik mij zo vaak voornam als ik er met lijn 9 of 14 weer eens voorbij reed: de Hollandse Schouwburg bezoeken, waar de Joden werden verzameld voor ze naar Westerbork en verder vervoerd werden.

Voor mensen van mijn generatie en ouder is er veel herkenbaars in het Verzetsmuseum, zoals een foto van mensen in de rij voor een gaarkeuken, een suikerbiet en bloembollen, die ik tijdens de Hongerwinter gegeten heb. Ik betrapte me erop dat ik af en toe kwaad werd. Er hangt daar een bord dat destijds aan treinen hing en waarop de vertrekplaats en de eindbestemming waren aangegeven. Er stond op: Westerbork-Auschwitz en daaronder Auschwitz-Westerbork; een internationale trein tussen een dorp in Nederland en een stadje in Polen, waarvan niemand ooit gehoord zou hebben als de Holocaust niet had plaatsgevonden.

Daarna lunchten we bij mij thuis. Ik had mij uitgesloofd met een licht gebonden soepje van rivierkreeftjes en zelfgemaakte pesto en serveerde daarbij brood van een echte warme bakker. En ja, daar smaakt een glaasje wijn bij. Maar dat was niet het belangrijkste. Nu al bijna drie jaar lang spelen de contacten tussen Sylvia en mij zich voornamelijk af langs digitale weg: e-mails en commentaren bij elkaars blogs. In eerdere blogs heb ik daar al eens melding van gemaakt. Inmiddels ontmoeten we elkaar eens in de zoveel maanden 'face to face', de foto hierboven is een uitvloeisel van de eerste keer. Het leuke (en dat is een understatement) is dat we dan, ondanks het generatieverschil, een paar uur lang over van alles en nog wat kunnen praten. Daar is geen okshoofd wijn voor nodig, maar als er toch nog een fles staat, waarom zou je die dan niet ook nog openmaken?

Een koude,winderige en regenachtige zogenaamde 'lentedag' kan zo maar een zeer aangename dag worden.
X

Uniform

Nederland is, gelukkig, geen militaristisch land. Beroepsmilitair zijn geeft iemand niet automatisch een zekere maatschappelijke status. Onze krijgsmacht beschouwen we als een noodzakelijk kwaad, (waarmee ik niets ten nadele van onze militairen wil zeggen). We kennen niet zoals veel andere landen het verschijnsel dat op nationale hoogtijdagen een complete troepenmacht in ganzenpas voorbij marcheert en alle nieuwe speeltjes aan de natie getoond worden. Het was ergens in mijn jonge jaren dat het houden van militaire defilés in Nederland werd afgeschaft. Alleen bij gelegenheden als Prinsjesdag en de Dodenherdenking staan en lopen er wat ceremoniële militairen.

Ik begin hierover omdat ik op 4 mei, toen ik naar de Dodenherdenking zat te kijken, mij er voor de zoveelste keer over zat te verwonderen dat Willem-Alexander in een militair uniform gekleed was gekleed. Waarom eigenlijk? Hij is geen beroepsmilitair. Volgens de officiële website van het Koninklijk Huis is hij een reserve officier. Tot mijn veertigste was ik reserve onderofficier, maar ik zou het niet in mijn hoofd gehaald hebben bij wat voor gelegenheid dan ook het daarbij behorende uniform aan te trekken, als ik dat al in huis gehad zou hebben. Tot mijn veertigste kon ik, als de nood aan de man zou komen, nog in actieve dienst worden opgeroepen, maar ik weet zeker dat Willem-Alexander zich nooit of te nimmer actief met krijgsgeweld zal bemoeien. In het ergste geval behoort hij tot de eersten die hun intrek mogen nemen in een kelder die van alle nucleaire, bacteriologische en chemische smetten vrij zal worden gehouden.

Ik nam aan dat de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) een antwoord zou hebben op mijn prangende vraag. Dus niet en ik werd doorverbonden naar het secretariaat van de prins van Oranje op het Noordeinde. Dat verbond mij ook door en wel met de RVD. Daar verwees men mij dus maar naar het ministerie van Defensie, want daar weten ze alles van uniformen. Dat kun je alleen benaderen via Postbus 51, waar ze uiteraard geen antwoord paraat hadden. Mijn vraag, onder referentienummer T740505, zal worden doorgespeeld naar de ter zake kundige uniformologen.  T.z.t. zal ik van het antwoord hier verslag doen. Intussen heb ik wel een vaag vermoeden: Willem-Alexander vindt zo'n uniform wel stoer.
x

Paniek

Eergisteravond schreef ik, fris van de lever, al een kort blogje over de paniek op de Dam tijdens de twee minuten stilte. Mijn (toen niet expliciet neergeschreven) stelling: dankzij de niet aflatende inspanningen van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding, diverse (waarnemend) burgemeesters - die de ene na de andere noodverordening vaststellen wanneer het ernaar uitziet dat een BN'er met een bestuurlijke of politieke achtergrond veel mensen naar één plek lokt - en ministers die waarschuwende woorden spreken, is er zo langzamerhand een sfeertje ontstaan, dat er bij zo'n bijeenkomst maar dát hoeft te gebeuren en er ontstaat paniek.

Het is voldoende bekend dat paniek vaak tot meer slachtoffers leidt dan de oorzaak van de paniek. Denk aan gebeurtenissen in voetbalstadions of uitgaansgelegenheden waar brand uitbreekt. Je kunt het de aanwezigen niet kwalijk nemen dat ze maar één ding willen: wegwezen. Je kunt ze ook niet kwalijk nemen dat ze niet eerst in goed overleg een ontruimingsplan vaststellen: vrouwen en kinderen eerst, zoiets.

Wat is er nou precies gebeurd? In de Volkskrant staat een ooggetuigenverslag van een man die naast 'de man met de hoed, lange zwarte jas, lange baard en pijpenkrullen' staat en hem, nadat de een man een kreet geuit heeft, op de grond duwt. Achter mij stormen agenten-in-burger (die 'politie! politie!’ roepen) naar de man toe. Zij duwen mensen weg om zo snel mogelijk ter plekke te zijn. Grote paniek, naar mijn mening onnodig, omdat het waarschijnlijk alleen maar gaat om een verwarde man, die de herdenking wilde verstoren. (Onderstreping toegevoegd.) Ja, en dan laat iemand die in paniek wegrent ook nog eens zijn koffer vallen. In koffers - hebben wij intussen geleerd, zeker in alleenstaande koffers - kunnen bommen zitten. Paniek compleet! Resultaat: ruim 60 gewonden, gelukkig niet al te ernstig.

Trouw had als kop: Paar seconden paniek: ruim zestig gewonden. Eventuele terrorristen en 'grappenmakers' hebben weer een lesje geleerd: in het huidige 'klimaat' heb je maar heel weinig voorbereiding  en materiaal nodig om toch het gewenste effect te hebben. Het leent al de moeite bij de jaarwisseling niet al het vuurwerk af te steken, maar iets achter de hand te houden. Dat levert meer dan een paar seconden paniek op. De 'politie! politie!' levert haar eigen bijdrage aan het ontstaan van de paniek.

Volgend jaar zal de noodverordening waarschijnlijk het dragen van rare lange jassen en hoeden verbieden. Tassen, rugzakken en koffers moeten geheel doorzichtig zijn. Tot de bijeenkomst worden alleen personen toegelaten die een verklaring van de GG en GD kunnen overleggen waaruit blijkt dat zij niet 'gestoord' of 'verward' zijn.
X

Bevrijdingsdag

Het is weer zo ver: 2010 kun je door vijf delen en dus is 5 mei dit jaar weer een vrije dag. In reclamespotjes op tv wordt ons aangepraat dat we op 5 mei onze vrijheid moeten vieren, maar dat moet natuurlijk niet te dol worden. Elk jaar daarvoor iedereen een vrije dag geven, dat kan bruin waarschijnlijk niet trekken. En dan ook nog dicht op die andere Nationale Vrije Dag.

Het zal er toch een keer van komen dat we geen Koninginnedag, maar een Koningsdag hebben. Omdat Willem-Alexander op 27 april jarig is, zal hij wel besluiten om het gewoon op 30 april te houden. Dat scheelt ook weer in het herschrijven van allerlei computerprogramma's. Maar na zoveel jaar 'Koninginnedag' klinkt 'Koningsdag' natuurlijk niet, tenzij je van de veronderstelling uitgaat: Maxima is (om voor mij onduidelijke redenen) populairder dan haar echtgenoot, dus kun je het net zo goed Koninginnedag blijven noemen.

Ik heb een beter idee. We schaffen Koninginnedag af nadat Beatrix haar koninklijke lier in de wilgen van Huis ten Bosch heeft gehangen. In het vervolg is 5 mei onze nationale vrije dag (daar gaat het immers om). Op die dag gaat onze koninklijke familie gewoon in twee plaatsen koekhappen, ringsteken, oude ambachten en nieuwe verzinsels bekijken en hartelijk naar de verzamelde mensen wuiven. Een goed alternatief lijkt mij de invoering van 'Onafhankelijkheidsdag'. Die vieren we dan op 22 juli, de dag waarop (in 1581) de Staten-Generaal besloten tot de 'Acte van Verlatinghe'.

Hier en daar wordt, in het kader van de bezuinigingen geroepen dat we ook met minder provincies kunnen. Ik zie het al voor me: door 'Onafhankelijkheidsdag' te vieren verdwijnt het 'Oranjegevoel'. De geesten worden er eindelijk rijp voor. Ik zal het het niet meer meemaken, maar ze komt weer terug: de 'Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden'.

X

Gelukt!

Het is onze nationale paniekzaaiers gelukt! Er hoeft maar iets te gebeuren bij een bijeenkomst waar een paar duizend mensen aanwezig zijn en iedereen denkt dat er een ramp aanstaande is. Hulde!
x

Antiradicaliseringsindustrie

Het is al heel wat jaren geleden dat ik voor het laatst Scrabble speelde. Het woord in de titel van dit blog lijkt erg aanlokkelijk voor Scrabble, zeker met drie maal de woordwaarde, maar helaas: het is veel te lang voor het Scrabblebord.

Ik heb het woord niet zelf bedacht, maar kwam het tegen in een artikel in de Volkskrant, waarin geschreven wordt dat de regering van de VS wel iets ziet in onze aanpak van het zogenoemde 'homegrown terrorism'. We hebben het dan over landgenoten die naar Pakistan, Jemen of Somalië vertrekken om zich daar door leraren van Al Qaida te laten opleiden tot jihadstrijder. Onze eigen Ernst Hirsch Ballin had over onze ervaringen en kennis gesproken met de Amerikaanse ministers van Justitie en Binnenlandse Veiligheid, die wel enthousiast leken. Maar als je het artikel verder leest blijkt dat Amerikaanse deskundigen toch ook hun twijfels hebben.

En dan komt Frank Bovenkerk aan het woord. Die is hoogleraar radicaliseringsstudies en stelt dat een heuse antiradicaliseringsindustrie is ontstaan en dat onafhankelijk onderzoek naar de effectiviteit van al die programma’s ontbreekt. Dat deed me terugdenken aan mijn ambtenarentijd. De overheid constateert dat er ergens een probleem is en trekt een hoeveelheid geld uit om dat probleem te onderzoeken en op te lossen. Voor je het weet ontstaan her en der bureaus en stichtingen die uitermate deskundig blijken te zijn op het probleemgebied en bakken met geld verdienen aan het subsidiegeld. Er worden prachtige rapporten samengesteld die na bespreking in NOVA, Netwerk of Pauw & Witteman in een la verdwijnen. Verdeel het geld dat nu naar de antiradicaliseringsindustrie gaat onder het handjevol radicale jongeren en ze weten wel wat leukers te doen dan zich in een droog en stoffig woestijngebied te laten opjutten.
x

Herdenken

Morgen is het vier mei en wordt door deze en gene teruggedacht aan de Tweede Wereldoorlog. Ik ben daar nooit zo actief in, want waarom zou ik uitgerekend op die datum overdenken wat voor verschrikkelijks mensen elkaar kunnen aandoen. Overmorgen ben ik er niet extra blij over dat we in een vrij en democratisch Nederland wonen.

In 1959 maakte ik met een vriend mijn eerste voettocht door Lapland. De laatste nacht verbleven we in toeristenhut. De enige andere gasten daar waren een Duits echtpaar. We raakten aan de praat en de man vertelde dat hij bij Stalingrad gevochten had, waar de Duitsers een geweldige nederlaag leden, het keerpunt van de oorlog aan het zogenaamde Oostfront.

De Tweede Wereldoorlog lag toen nog nog redelijk vers in het geheugen. Ik weet nog dat ik in die tijd in het algemeen een ietwat onbehaaglijk gevoel had bij 'Duits' of 'Duitsland', al was ik pas zes jaar toen we bevrijd werden. Maar aan die Duitser in die hut had ik geen hekel. Ik voelde me niet onbehaaglijk in zijn gezelschap. Hij was destijds een jonge man die onder het nazisme was grootgebracht. Wat zou ik zelf in soortgelijke omstandigheden gedaan hebben?

Ik kom hierop omdat ik in de Volkskrant las dat driekwart van de Gelderlanders het prima vindt de oorlog samen met de Duitsers te herdenken. Het ligt wat genuanceerder voor Joden en nabestaanden van mensen die in het verzet actief waren of van gesneuvelde militairen, maar degenen die nog duidelijke herinneringen aan de verschrikkingen van de Tweede Oorlog hebben zijn intussen de tachtig ruim gepasseerd. Dat geldt ook voor Duitsers die 'fout' waren in de oorlog. Het overgrote deel van de mensen daar en hier kent de Tweede Wereldoorlog alleen van de geschiedenisles. (Maar veel Nederlanders zullen met de mond vol tanden staan als je vraagt naar de betekenis van namen van personen, plaatsen en gebeurtenissen als: Sobibor, Speer, Market Garden, Winkelman, Omaha Beach, Nacht und Nebel, LO-LKP, Fall Barbarossa, Quisling, Johannes Post, Rauter, Coventrieren.)

Het Duitsland van nu is een fatsoenlijke democratische staat. Als we dan toch een moment en een plaats uitkiezen om te herdenken, waarom zouden we dat niet samen doen met mensen die toevallig aan de andere kant van een denkbeeldige lijn wonen?
x

Kiesstelsel

Aan de andere kant van de Noordzee gaan ze nog wat eerder dan wij naar de stembus. De 'issues' daar zijn niet veel anders dan hier: waarop gaan we bezuinigen en hoeveel en hoe beperken we de immigratie? Alleen de uitslag - in parlementszetels - is (nog) wat minder voorspelbaar dan bij ons vanwege het districtenstelsel. In Trouw las ik dat Labour op zijn grootste verlies sinds 1918 afstevent. Dankzij het districtenstelsel kan dat verlies nog meevallen. In de tabel hieronder zie je in de linkerkolom hoe het Lagerhuis momenteel is samengesteld. In de rechterkolom zie je hoe het eruit zou zien als er bij de de verkiezingen in 2005 sprake was geweest van een evenredige vertegenwoordiging.
Labour had dan geen absolute meerderheid en er zou een coalitieregering zijn gekomen van óf Labour óf de Conservatieven met de Liberal Democrats. Juist die laatste partij wordt door het districtenstelsel sterk onderbedeeld. In de peilingen krijgen de Liberal Democrats momenteel zelfs meer stemmen dan Labour, volgens sommige peilingen zouden ze zelfs, in aantal stemmen, de grootste worden. Het is dan ook niet uit te sluiten dat deze keer noch Labour, noch de Conservatieven een absolute meerderheid in het Lagerhuis behalen en de Liberal Democrats op de, voor hen comfortabele, politieke wip komen te zitten: ze kunnen hun huid duur gaan verkopen.

Van tijd tot tijd wordt er in Nederland ook wel eens gepleit voor een districtenstelsel. Je bent dan af van al die kleine partijen en dat maakt ons land dan 'regeerbaarder'. Ik moet er niet aan denken, want het resultaat zou zijn dat pakweg 130 van de 170 zetels in de Tweede Kamer bezet zouden zijn door CDA, PvdA en VVD. We zouden dan voortdurend door een coalitie van twee van deze drie partijen geregeerd worden, want ik zie geen van deze, zelfs bij een districtenstelsel, een absolute meerderheid behalen. Het betekent wel dat de verschillen tussen twee opeenvolgende regeringen alleen onder een vergrootglas merkbaar zullen zijn en de belangstelling voor het politieke gebeuren nog verder afneemt.

Ik heb eens uitgerekend hoe de gemeenteraad van Amsterdam (45 zetels) eruit gezien zou hebben als die afgelopen maart volgens het districtenstelsel zou zijn gekozen: 41 zetels voor de PvdA en vier voor de VVD. De PvdA had nog net geen 30% van het aantal stemmen. Ik denk niet dat de nog al divers samengestelde Amsterdamse bevolking zich in zo'n gemeenteraad 'herkend' had.

PS
Er zijn ook weer nieuwe 'Prognoses' voor de Tweede-Kamerverkiezingen. 
x

Straffen

Wat zou in maart 2003 de beslissing in de zaak Lucia de (toen nog) B. geweest zijn als het Openbaar Ministerie vóór het bepalen van de strafeis eerst de 'de burgers' (of brancheverenigingen en maatschappelijke organisaties) geraadpleegd had over de hoogte van de gevraagde straf? Het OM is namelijk van plan dat te gaan doen, want 'wij' vinden dat er te lage straffen worden geëist en uitgesproken.

Door mensen die daarvoor doorgeleerd hebben - rechercheurs, forensisch deskundigen, officieren van justitie en rechters - werd na langdurige bestudering van de feiten geconcludeerd dat Lucia schuldig was aan een reeks moorden. Tot welke conclusie zouden 'wij' gekomen zijn? Gaan 'wij' (zonder specifieke kennis) ook alle dossiers doorspitten of baseren 'wij' ons op de summiere samenvattingen in de media en de commentaren die daarop worden gegeven?

Stel: je relatie bevindt zich op een hellend vlak. Dat heeft zijn negatieve weerslag op je werk. Je moet bij de baas komen: die heeft alle begrip voor jouw situatie, maar als je zo doorgaat kan je naar een andere baan uitkijken. Je hebt de pest in en gaat uit je werk naar de kroeg en drinkt een paar pilsjes. Wat je anders nooit doet, doe je nu: je gaat toch in je auto naar huis. Je rijdt een kind aan dat plotseling oversteekt en voor het leven gehandicapt raakt. Je alcoholpromillage was te hoog. 'Wij' hebben er niets mee te maken dat jij een altijd brave burger bent die eigenlijk door de omstandigheden een beetje 'zielig' is. Dat verhaal kennen 'wij' zo langzamerhand wel. Er moet nu maar eens opgetreden worden! Dat vond jij trouwens zelf ook altijd. Hoe voelt het als die eerste steen een keer in jouw richting wordt geworpen?

Het is een wat makkelijk voorbeeld, dat weet ik. Maar laten we nou niet doen of we te maken hebben met een politie, OM en rechterlijke macht die volkomen buiten de maatschappij staan.  Die mensen lezen ook wel eens een krant en kijken ook wel eens naar de tv. Die praten of feestjes of andere bijeenkomsten met mensen buiten hun werk. Die hebben echt wel enig idee van wat er bij 'ons' leeft. Het is echter hun taak om zo objectief mogelijk te werk gaan. Ze hebben ook hun emoties, net als 'wij', maar die moeten ze juist opzij zetten om hun werk goed te doen. Wanneer een officier van justitie mij zou vragen wat ik als straf zou willen eisen, zou mijn antwoord zijn: "Als ik straffen zou willen eisen was ik wel officier van justitie geworden. Doe het werk waarvoor ik je heb ingehuurd."
X