Donor

Hoe lang wordt er nu al aangedrongen op het beschikbaar stellen van organen na je overlijden? Toch wel enkele decennia. En waar leidt dat toe? Dat las ik in de Volkskrant. De Nederlandse gemeente waar de meeste inwoners überhaupt iets hebben laten registreren (of dat nu vóór of tegen is) is Goirle. 50,5% heeft die kleine moeite genomen. Ruim de helft van de totale Nederlandse bevolking heeft dus nog niets geregistreerd. Al die folders en reclamespotjes op tv en radio leveren dus maar bar weinig op.

Natuurlijk zijn er aardig wat ongeregistreerde mensen (of hun familie) die geen bezwaar hebben tegen orgaandonatie, maar het niet-geregistreerd zijn kan verlies van kostbare tijd opleveren. Het registreren behoort kennelijk to de klusjes van het genre 'O ja, dat moet ik nog een keer doen'. Dat betekent, denk ik, dat in het systeem van 'ja, tenzij'  (je bent donor, tenzij je hebt laten registreren dat je dat niet wil zijn) dat klusje in hetzelfde genre valt. Het levert echter wel meer broodnodige organen op.

Ik behoor tot het soort mensen die er niet van houden dat anderen voor hen beslissingen nemen.  Ik doe dat ook niet zo gauw voor anderen. De nuance zit in dat "niet zo gauw". Mocht ik de buurman bewusteloos op de trap aantreffen, dan ga ik niet de moeite doen zijn familie te achterhalen om te vragen wat ik moet doen. Ik bel 112. Het redden van levens vind ik daarom ook voldoende motivatie om het systeem van 'ja, tenzij' in te voeren. Wie dan te laks is om zijn of haar 'nee' te laten registreren zal in in ieder geval niet achteraf nog bezwaar maken.
x