Terugblk 2

In de reispapieren die ik van Arke ontving stond dat ik een kamer met "seaview" zou krijgen.Welnu, zo ziet de zee bij Karpathos er dus uit:

Deze foto heb ik immers genomen vanaf het balkon bij mijn kamer, aan dezelfde zijde als de ingang van het hotel, de voorkant dus. Aan de achterkant van het hotel bevinden zich  het restaurant, het zwembad en de poolbar:

Dat lijkt meer op zee: dat is het donkerblauwe. Het lichtblauwe is het zwembad. Ik had natuurlijk meteen naar de hostess van Arke kunnen gaan om alsnog een kamer met uitzicht op zee te eisen, maar eerlijk gezegd vind ik een uitzicht op zee niet vreselijk boeiend. Ik kijk liever naar een landschap dat wat meer geaccidenteerd is. Ik voelde mij op dat balkon wel thuis, omdat het uitzicht 'iets' heeft van dat van mijn balkon thuis. Hier kijk ik uit op een gemeenschappelijke tuin, daar op een braak liggend stuk grond. Op dat stuk grond liepen enkele geiten, waaronder een zwarte. Het merkwaardige was dat die zwarte geit - hoewel hij of zij een stuk grond groter dan een voetbalveld tot zijn beschikking had - altijd te vinden was op dezelfde plek.

Het weekje op Karpathos verschilde maar weinig van mijn normale leven. Ik heb nog, zoals ik al vertelde, een poging gedaan een tocht in een jeep over het eiland te maken, maar die ging niet door en in een bustocht had ik niet veel zin. Pigadhia, de 'hoofdstad' van Karpathos is, herinnerde ik mij van het vorige bezoek, niet buitengewoon pittoresk, dus dat hoefde ik niet zo nodig uitgebreid te bewonderen. Mijn natjes en droogjes waren al helemaal geregeld en in het hotelrestaurant en - bar te verkrijgen. Ik hoefde ook geen boodschappen te doen en hoefde niets schoon te maken. Kortom, ik deed niet veel anders (minder eigenlijk) dan thuis, maar ik had er wel veel mooier weer bij.

Ik had tv op mijn kamer:

Waar die tv staat/hangt? Die is verwerkt in die spiegel. Ik heb trouwens geen tv gekeken. Weliswaar kon ik kiezen voor BVN, maar het 'Beste van Nederland' hoeft van mij niet zo nodig, als anderen hebben uitgemaakt wat dan wel het beste is. Ik vrees namelijk dat dat neerkomt op het populairste en dat mijd ik als de pest, ook als ik thuis ben.

Over mijn avonturen in de zee heb ik al verteld. Mijn linker wijsvinger is nog steeds wat gevoelig als resultaat daarvan. Ik heb mij een enkele keer in het zwembad begeven, maar meestal zat ik met een boek, een consumptie en mijn iPad in de omgeving daarvan in de schaduw. Ik bekeek ook mijn medegasten. Meerdere malen zag ik het tafereel van iemand die een handdoek om zich heen sloeg en dan op een ingewikkelde manier verwisselde van kleding die het onderlichaam moest bedekken. Wat mij ook altijd weer verwondert is dat er ouders zijn die vinden dat een dochtertje van hooguit drie jaar een tweedelig zwempakje moet dragen. Zo'n kind zal er niet mee zitten als in het in haar blote kontje moet rondlopen en zwemmen in het pierenbadje.

Als ik in de zon wilde zitten deed ik dat, zoals eerder vermeld, op balkon. Dan hoefde ik niet al die rare capriolen met een badhanddoek uit te halen, om de door mij gewenste staat van ontkleding te bereiken:

Ja, ik weet het: het is geen al te charmante foto, maar aanstootgevend kan hij ook niet genoemd worden en zo heb ik nu eenmaal aardig wat tijd op dat eiland doorgebracht.

In mijn gewone leven kunnen er heel wat dagen voorbijgaan zonder dat ik een gesprek van enige betekenis voer met een medemens. Zo ging dat ook nu. Ik heb welgeteld één gesprek gevoerd, tijdens een ontbijt, met een Nederlandse dame van ongeveer mijn leeftijd (zij begon). Het gesprek was niet al te diepgravend overigens.

De tijd tussen het diner en het moment dat ik naar bed ging bracht ik door op 'mijn' balkon. Aan de andere zijde van dat braakliggende stuk land bevond zich een restaurant waar elke avond live muziek ten gehore werd gebracht, van duidelijk Grieks-folkloristishe origine. Van die afstand klonk het wel aardig. In de omgeving van de poolbar was er ook een avond met karaoke, maar daar heb ik mij verre van gehouden. Toen was ik zeker blij dat ik geen kamer met seaview had, want dan was ik er niet aan ontkomen.

Ik kan mij voorstellen dat er weinig lezers zijn die spontaan zullen roepen: "Nou zeg, heb jij even een leuke vakantie gehad." Ik had inderdaad net zo goed thuis kunnen blijven. Maar dat extra weekje zomer was toch mooi meegenomen en thuis kan ik niet zo op mijn balkon zitten, zonder de gehele bewonerscommissie over me heen te krijgen over mijn schandalige gedrag.
x

Terugblik 1

Wat ik de afgelopen eek wel gemist heb was de mok sterke (Earl Grey) thee, waar ik normaliter mijn dag mee begin. Nu staat hij weer naast mijn laptop. Ik wil een terugblik op mijn weekje op Karpathos schrijven,maar daar gaat welenige tijd in zitten, verwacht ik. Kom dus in de loop van de dag maar een keer terug. Of lees morgen twee blogs.
x