BESTE

Het is misschien aardig om te weten waar je, als het weer eens zo ver is, de beste haring of de beste oliebollen kunt kopen, maar vaak is dat zo ver weg dat je niet de moeite neemt om ervan te gaan genieten.

Gisteren kwam Het PAROOL weer eens met een 'de beste'. Dat was deze keer de beste buurtsuper. Nou, dat is - in Amsterdam - Helal Et Gida in de Pretoriusstraat. Akbiyik (50), de eigenaar, maakt er een punt van dat iedere klant persoonlijk wordt begroet als 'buurman' of 'buurvrouw'. De zaak wordt vaak wel vijf keer per dag gedweild. In zijn reclamefolder staat bovenaan: 'Welkom in onze winkel, fijn dat u bij ons uw boodschappen doet.'

Als ik zoiets lees, wil ik daar dus graag mijn dagelijkse boodschappen doen, maar ja, hieronder zie je de afstand ( die blauwe lijn) tussen mijn woning en die superbuurtsuper.

Met mijn scootmobiel zou ik ruim een uur onderweg zijn naar de Preoriusstraat. (Niet ver van het Amstelstation.)

Ik blijf mijn boodschappen gewoon doen bij AH op het Buikslotermeerplein. Daar ben ik binnen de vijf minuten.

MOOI

Ik kwam gisteren terug van boodschappen doen. Haalde de lift naar beneden. Er gingen twee mannen mee, die een wasmachine van de zevende verdieping naar beneden willen brengen. We drukten op de nodige knopjes, maar de deur van de lift ging niet dicht, dus de lift niet omhoog. Na enige tijd bleek er niets anders op te zitten dan de firma te bellen die daar wat aan zou kunnen doen. Er zou 'zo gauw mogelijk' een monteur komen. We praatten nog wat na en een van die andere mannen zei dat ik een mooie scootmobiel had. Ik hoor dat vrij vaak, dus laat ik hem hier nog eens zien.

Het zal wel aan mij liggen, maar ik zie niet wat er nou zo mooi is aan dat ding. Begrijp me goed: ik blij bij dat ik het hem heb en zou niet meer zonder willen en kunnen. Maar ik hem niet vanwege esthetische redenen. Auto's vind ik ook nooit mooi.

O ja, om half drie werkte de lift weer.

AFBLIJVEN

De Millenniumtrilogie van Stieg Larsson, waarvan, schrijft Trouw) het afgelopen decennium meer dan 80 miljoen exemplaren zijn verkocht (2,7 miljoen in het Nederlands) heeft een vierde deel gekregen. Hoe kan dat nou? Stieg Larsson was toch al overleden voordat deel één van de trilogie verscheen?

Stieg Larsson had een partner, Eva Gabrielsson, maar zij waren niet getrouwd. Voor de Zweedse wet was zij daarom niet zijn erfgename. De vader en de broer van Larsson, met wie hij weinig contact zou hebben gehad, kregen de nalatenschap toegewezen en zetten nu het 'Millennium-merk' voort. Deel vier hebben zij laten schrijven door ene David Lagercrantz, die al eerder een boek had gepubliceerd, een biografie van de voetballer Zlatan Ibrahimović.

Het artikel in Trouw had als kop Nieuwe Millennium: 'in de geest van' of 'geldzucht'? Ik moest direct aan het laatste denken. Er is niets tegen je bij het maken van een schilderij, het componeren van een muziekstuk of het schrijven van een boek te laten inspireren door iemand die je bewondert. Maar je moet wel met je handen van een oorspronkelijk werk afblijven, niet klakkeloos, bijvoorbeeld, alle hoofdpersonen overnemen.

Trouw had nog een artikel waarin aandacht werd besteed aan recencies in diverse (buitenlandse) kranten van deel vier. De oordelen waren verdeeld. Ik peins er niet over het boek aan te schaffen. Het is niet 'in de geest van', het is gewoon jatwerk. Ik zou me een heler voelen als ik het boek kocht.

WENS

Een vrouw, of haar partner, vindt dat haar borsten wat aan de kleine kant zijn. Daar kan iets aan gedaan worden, dus gaat ze naar de dokter. Het uiteindelijke resultaat is een operatie, die waarschijnlijk ook nog door de verzekering betaald wordt. Of die operatie nodig was en de uitvoering daarvan wordt beslist en uitgevoerd door een dokter. Is die  dokter nu bezig met geneeskunde?

Volgens van Dale is geneeskunde: "beter maken, doen herstellen". Die vrouw was niet ziek, hoefde dus niet genezen te worden. Er was ook niets aan haar beschadigd, dus er hoefde ook niets hersteld te worden. Echter, wat zij graag wilde laten doen kan en mag alleen door een arts gedaan worden. Dan wordt het ineens geneeskunde. In deze situatie spreken we (voor mij was dat woord ook nieuw) van 'wensgeneeskunde'. Trouw schreef daarover.

Dokters doen steeds vaker dingen zonder een strikt medische noodzaak. Nieuwe richtlijnen moeten duidelijk maken wanneer ze voorrang geven aan 'echte' geneeskunde.

Rimpels opvullen met botox of de 'total body scan' - die voorbeelden zijn al langer bekend. Maar de zogeheten 'wensgeneeskunde' breidt zich ook uit buiten de cosmetische chirurgie, schrijft het Centrum voor Ethiek en Gezondheid (CEG) in een rapport dat morgen verschijnt. Wat te denken van de keizersnede zonder medische noodzaak of de moedervlek die zo goed als zeker geen huidkanker voorspelt maar er niet fraai uitziet?

Wat mij betreft mag iedereen, eventueel met behulp van een arts, zich zo verfraaien als zhij wil. Voor mij is de vraag: moet ik daaraan meebetalen, oftewel: moet de verzekering de kosten daarvan dragen? Ik ben solidair tegen de klippen op: zo lang ik verzekerd ben, heb ik zonder bezwaren meebetaald voor de verzekering van andermans kinderen, om maar een voorbeeld te noemen. Ik zal ook geen actie gaan voeren om wensgeneeskunde buiten de verplichte zorgverzekering te houden. Maar als we in een steeds van steeds stijgende kosten keuzes moeten maken, weet ik wel waar mijn prioriteiten liggen.

OEPS!

Even na vijf uur werd ik wakker. Vaak ga ik dan mjn bed maar uit, want waarom zou ik wachten tot het zes uur wordt, mijn gebruikelijke tijd van opstaan? Vandaag echter bleef ik liggen, met als gevolg dat ik doorsliep tot even na half acht. Ja, dan heb ik niet voldoende tijd meer voor het nadenken over en het schrijven van mijn dagelijkse blog, want ik had ook nog niets klaar liggen.

Morgen is er weer een dag.

WILDPARK

Twee Deense biowetenschappers van de Aarhus universiteit, lees ik in Trouw, hebben de natuurlijke zoogdierenwereld in kaart gebracht en concluderen dat de diversiteit vooral door de mens is verminderd. (...) Europa zou een groot wildpark kunnen zijn geweest zoals we dat vrijwel alleen nog uit Afrika ten zuiden van de Sahara kennen, zegt Soren Faurby. "Met dieren als olifanten, neushoorns, luipaarden, en hyena's. Maar ook met lynxen, bruine beren, en pythons."

Misschien hebben die onderzoekers ook wel aangeven wat de mens precies heeft gedaan om die diversiteit te verminderen, maar in het artikel in Trouw wordt dat niet vermeld. Ik denk niet dat we die diersoorten domweg hebben doodgeschoten, of langs andere weg uitgeroeid hebben. We hebben onze leefomgeving naar onze wensen en behoeften ingericht en die grote wilde dieren hielden niet van die omgeving en zijn het verderop gaan zoeken. Die wilde dieren overigens deden er ook alles aan om ervoor te zorgen dat er weinig plaats was voor andere soorten.

Hebben we nu iets verkeerd gedaan? Ik vind van niet. Net als olifanten, hyena's en pythons maken wij deel uit van 'de natuur' en maakten wij gebruik van de ons geboden mogelijkheden. Maar kennelijk zijn wij wat slimmer dan al die andere soorten en deden we dat beter. Oké, in de meer recente perioden van ons bestaan zijn we daarin wat doorgeschoten, waardoor bepaalde diersoorten niet alleen uit bepaalde streken, maar helemaal verdwenen zijn.

Kunnen we onze fouten nog herstellen? Willen we onze fouten nog herstellen? "We hebben met ons onderzoek laten zien hoe de wereld er zonder tussenkomst van mensen uit zou zien", zegt Faurby. "Het is aan de politiek om een beslissing te maken over conservatie en herintroductie van sommige diersoorten. Ik vermoed dat zelfs Marianne Thieme niet zal  pleiten voor herintroductie van olifanten op de Hoge Veluwe of cheeta's wil introduceren in de Oostvaardersplassen.

HANDLEIDING

Montasser Alde'emeh is een Belgische onderzoeker die in Trouw geïnterviewd wordt. Gevaar IS-sympathisanten wordt hier onderschat, vindt hij. Op Twitter zag ik de afgelopen dagen ook nog een handleiding van IS rondgaan - hoe je chemische bommen kunt maken om hier aanslagen te plegen. IS heeft daar bepaald geen primeur.

Al jaren circuleren op het internet handleidingen voor het maken van bommen. De meeste ingrediënten zijn voor iedereen te koop, vaak gewoon bij de drogist. De Amerikaan Timothy McVeigh, die in 1996 een aanslag pleegde op een federaal kantoorgebouw in Oklahoma City (168 doden, ruim 600 gewonden),gebuikte zo'n zelfgemaakte bom. Het was de zwaarste aanslag in de VS vóór 9/11.

McVeigh was een 'gewoon' Amerikaans staatsburger, die het oneens was met de regering in Washington. Door al die verhalen over terroristische aanslagen beginnen we te vergeten dat, in ieder geval in ons land, veel meer doden vallen door afrekeningen in het criminele milieu en door huiselijk geweld.  Vaders die hun kinderen doden, mannen die hun ex-vriendin of -vrouw vermoorden. Vaak is de politie op de hoogte van problematische situaties, maar ja, er wordt bezuinigd. Die schutter in de Thalys was ook bekend bij diverse nationale veiligheidsdiensten.

Plasterk wil, ten koste van onze privacy, onze veiligheidsdiensten nog veel meer bevoegdheden geven. Dan worden mogelijk nog meer potentiële terroristen bekend. Hebben we genoeg geld om al het personeel te betalen dat al die 'verdachten' in het oog moet gaan houden?

KINDVRIJ

"Ben jij het ook zo zat om in restaurants, koffiehuizen, café’s en hotels te worden geconfronteerd met gillende, stampende, krijsende, snottebellende kinderen en hun lakse ouders?"

Die tekst staat niet voor niets tussen aanhalingstekens. Het is niet mijn tekst, het is een citaat, dat ik ontleen aan de website 'No Kids Allowed'. Ik kwam op die site n.a.v. een artikel in Het PAROOL onder de kop Zijn kinderen straks niet meer welkom in de horeca?

Ik ben eerlijk en geef direct toe dat ik een hekel heb aan  gillende, stampende, krijsende, snottebellende kinderen. Dat zal wel liggen aan het feit dat ik zelf geen kinderen heb. Het is me echter nooit opgevallen dat het verschijnsel zich bijzonder veel voordoet in horecagelegenheden. Ik heb ook een hekel aan die kinderen in trams en treinen, of in de supermarkt, maar het gaat me wat te ver om meteen te gaan pleiten voor kindvrij openbaar vervoer of kindvrije supermarkten.

In het artikel komt ook Leonardo Pacenti van Caffè Toscanini aan het woord: 'Het gaat niet om hoe oud gasten zijn, maar om hoe ze zich gedragen. Ik kan je vertellen: er zijn beroemde voetballers die zich in onze zaak een stuk slechter hebben gedragen - schreeuwen, rondrennen, met eten gooien - dan al die kinderen bij elkaar.'

Als ik mag kiezen, heb ik toch liever te maken met zich misdragende kinderen dan met zich misdragende voetballers, hoe beroemd ze ook zijn.

PLUSPUNT

Zoals ik hier al eerder schreef heb ik genoeg van Sail gezien in het NOS-journaal. Eergisteren ben ik toch even naar het IJ gegaan, niet om naar de tallships te kijken, maar om het 'randgebeuren' te bekijken. Op het kaartje hieronder zie je welke route ik gevolgd heb.

Ik begon links, op het IJplein, waar ik ook de pont neem, als ik niet via de IJtunnel naar de andere kant van het IJ ga. In een krant, ik vermoed Het PAROOL, had ik gelezen dat mensen die direct aan het IJplein wonen, zich beklaagden over stinkende friettenten direct onder hun raam, mannen die tegen de muren piesten en een ontzettende herrie. Volgens mij hadden die mensen volkomen gelijk met hun klachten.

In Het PAROOL  van gisteren stond een ingezonden brief van Jeroen Zonneveld, die aan het Azartplein (X) op het Javaeiland woont. Het Javaeiland wordt omringd door tallships. Je kan het als het epicentrum van Sail beschouwen. Daar zullen, naar ik aanneem, de meeste bezoekers geweest zijn.

Het gebouw (waarin Jeroen woont) is sinds zaterdag met akelige zwarte hekken afgesloten van het Azartplein. Wij kunnen bijna geen kant meer op. Hulpdiensten kunnen het gebouw nog slechts zeer moeizaam bereiken. Dat terwijl de gemeente had beloofd dat alle gebouwen toegankelijk zouden blijven voor bewoners en bedrijven.

Zonder overleg met ons is besloten een walmend frietkot, een Unoxworsttent, een grilltent en een ijstent pal voor ons gebouw op te stellen. (...) En dan hebben we het nog niet over de hijsbak van De Telegraaf, waardoor dagenlang nieuwsgierige bezoekers voor onze ramen hangen met camera's in de aanslag. Onze privacy is in het geding.

Je kunt er volgens mij ook nog eens donder op zeggen dat, net als bij andere grote 'feestelijkheden' (Koningsdag, Gay Pride Canal Parade, Uitmarkt) het publiek een enorme berg afval achterlaat.

Zelf merk ik verder weinig van Sail. Alleen hoor ik 's avonds het geknal van het vuurwerk. (Ik zie het niet, want vanuit mijn woonkamer kijk ik de verkeerde kant op.)  Gelukkig begon het gisteravond pas na afloop van het Prinsengrachtconcert.

Sail heeft t.o.v. die andere evenementen één pluspunt: het woedt maar eens in de vijf jaar.

RIJTJE

In Het PAROOL kwam ik dit rijtje tegen: John F. Kennedy, Nelson Mandela, Martin Luther King, Bob Haarms. Mijn eerste reactie was: wie hoort er in dit rijtje niet thuis? Ik vind dat Kennedy al nauwelijks kan tippen aan Nelson Mandela en Matin Luther King, maar oké, veel mensen vinden hem een groot man. (Voor een wat genuanceerder beeld raad ik aan 'The Dark Side of Camelot' van Seymour M. Hersh.)

'Wie is Bob Haarms?,' vraagt een leerlinge van het IJburgcollege dat meedoet aan de voetbalclinic. Goeie vraag, maar een die je niet verwacht als hij in hete rijtje met die andere illustere namen zou thuishoren, namen die op wereldschaal bekend zijn.

Er is net een laan op IJburg naar Bob Haarms genoemd. IJburg is een Amsterdamse wijk en op die schaal moet je Bob Haarms bekijken. Hij was vele jaren speler, assistent-trainer en scout bij Ajax en kreeg bij die club en zijn aanhangers de status van icoon. Uiteraard was hij belangrijk voor zijn zoon, Bob Haarms Jr. Voor de zoon van de in 2009 overleden oud-voetballer, (assistent)trainer en scout van Ajax staat zijn vader qua betekenis in een rijtje met grote namen. (...) Mijn vader heeft gedurende zestig jaar bij de club alles meegemaakt. Hij is ondanks aanbiedingen van andere clubs de Amsterdammers altijd trouw gebleven. Bob Haarms is Ajax.'

Dat een zoon zijn vader hoog heeft zitten kan ik me nog wel voorstellen, maar mogen andere Amsterdammers gewoon blijven doen?

WAAROM

Zou mij gevraagd worden aan te tonen dat ik een man ben, dan zou me dat vermoedelijk weinig moeite kosten. Toch bekruipt mij af en toe enige twijfel. Gisteren bijvoorbeeld: ik zag een commercial voor het Belgische bier Jupiler. Het ging over barbecuen en Jupiler. Daarbij hoorde ik de tekst: "Mannen weten waarom." Ik heb geen idee waarom! Zegt dat iets?

SEXY

Ik stel me voor een uitzending van DWDDrrrrr ergens in het komende najaar. Te gast is dichter (ooit zelfs 'des vaderlands') Ramsey Nasr. Ramsey komt vertellen over zijn reis naar Edgeøya, een eilandje in de buurt van Spitsbergen.

Wat moet een dichter in de buurt van de Noordpool? Daar gaan toch wetenschappers heen? Inderdaad, de Groningse Arctisch ecoloog Maarten Loonen en nog wat wetenschappers gaan erheen. Die gaan een studie verrichten die moet uitwijzen hoe de Noordpool veranderd is de sinds 1988, schrijft de Volkskrant. Maarten zal daar ongetwijfeld een wetenschappelijk zeer verantwoord verslag van maken, maar wie is daar geïnteresseerd in? Welke talkshow wil een wetenschapper met alleen maar droge feitjes als gast?

Het publiek wil een BN'er zien, die er ook geweest is. 'Zij kunnen met hun bekendheid veel meer mensen bereiken dan ik', zegt Loonen. 'Ramsey Nasr zat laatst bij Jinek om over de expeditie te praten. Ik niet.' (...) De Leidse hoogleraar wetenschapscommunicatie Jos van den Broek vindt de aanwezigheid van BN'ers een slimme zet. 'Je krijgt een ander podium voor de wetenschap. Het onderwerp wordt 'sexier' wanneer een bekend iemand het brengt.' (...) 'Deze BN'ers, die vaak zelf geen wetenschapper zijn, zullen waarschijnlijk meer praten over hoe ze het daar ervaren hebben. Wat ging er door ze heen? Waar schrokken ze van?

Wat interesseert het 'ons' dat de ijsbeer, door de opwarming van de aarde, een bedreigde diersoort aan het worden is? 'We' willen horen hoe Ramsey Nasr geschrokken is van een ijsbeer. Misschien is de ijsbeer wel doodgeschoten omdat hij Ramsey bedreigde. Hopelijk zijn daar spannende beelden van te zien en kan Ramsey vertellen 'wat er door hem heen ging'. Kijk, zo breng je Noordpool en de opwarming van de aarde bij de mensen thuis.

Wil je wel iets meer moeite doen om er achter te komen hoe het tegenwoordig gaat met de opwarming van de aarde, dan kan ik je het boek aanbevelen dat ik tijdens mijn verblijf in Zeewolde gelezen heb: Naomi Klein, This Changes Everything, Capitalism vs. the Climate (Nederlandse vertaling: No time, Verander nu, voor het klimaat alles verandert).

PS
Een aardig (vind ik) beeld van Sail:

Die motorboot bleef gewoon tussen al die zeilboten door heen en weer varen.

UITERLIJK

Vorig jaar ontstond er bij de intocht van Sinterklaas in Gouda enig rumoer. Naar aanleiding van een rechtzaak schreef Trouw daar eergisteren o.a. dit over: In het proces-verbaal staat het volgende te lezen: 'Wij (de politie dus) hielden ons op tussen het podium van Sinterklaas en de media. Wij zagen hier gezinnen met hun kleine kinderen staan en daartussen mensen, die opvielen door hun afwijkende uiterlijk met betrekking tot het beeld van mensen met gezinnen. Hun uiterlijk zou je kunnen typeren als links georiënteerd.

Als je dat zo leest, ben je geneigd te veronderstellen dat bij (althans delen van) ons politiekorps nog altijd de theorieën van de Italiaanse criminoloog Lombroso (1835 - 1909) worden aangehangen. Die immers was van oordeel dat je criminelen kon herkennen aan bepaalde uiterlijke kenmerken.

Ik beschouw mezelf als tamelijk links. Kan de politie dat van een afstand zien, als ik me in een menigte bevind en, zo ja, wat doet ze daar dan mee? Als ze daar inderdaad iets mee doet, mag dat dan? Volgens mij niet. Zolang ik niets strafbaars doe, mag ik zo links zijn als ik zelf wil. Van de korpsleiding en van de overheid verwacht ik dat ze ar alles aan doet om te voorkomen dat de dienstdoende agenten, bijvoorbeeld bij Sail, er niet van die vreemde ideeën over het uiterlijk van de bezoekers op na houden, zoals 'een afwijkend uiterlijk met betrekkingt tot mensen die van tall ships houden'.

TAALFOUTEN

Beggartalk is een zeer kwalitatieve weblog!

Wat krijgen we nou? Ga ik ineens zitten opscheppen? Nee hoor, ik ben nog steeds mijn eigen bescheiden zelf. Ik wil het weer eens hebben over foutief taalgebruik.

'Kwalitatief' is zo'n woord dat tegenwoordig steeds vaker fout gebruikt wordt. Zeer recent nog in een commercial van Ikea, waarin beweerd wordt dat de nieuwe keuken "kwalitatief" is. Dat zegt helemaal niets. Ze bedoelen natuurlijk: van goede kwalitateit. Kwalitatief betekent: betrekking hebbend op de kwaliteit. Ikea zou dus moeten zeggen dat ze een 'kwalitatief goede' of 'kwalitatief hoogwaardige' keuken ontworpen hebben.

Pantur is een coffeïnehoudende shampoo, die vooral zeer geschikt schijnt te zijn voor "vrouwen over veertig". We hebben hier weer eens met een origineel anglicisme te maken. Engelssprekende mensen immers hebben het over "women over forty". Wij hebben het, als we het goed willen doen, over "vrouwen boven de veertig".

Veel commercials worden uitentreuren herhaald en kunnen zo invloed hebben op ons taalgebruik. De teksten voor die commercials worden geschreven door copywriters, volgens Wikipedia zijn die "nauw betrokken bij de productie van reclamefilms en televisiereclamespotjes en bij reclamebordcampagnes." Copywriters bij reclamebureaus schijnen zeer goed betaalde mensen te zijn. Dat geeft ze op zijn minst de verantwoodelijkheid goed Nedelands te gebruiken, als ze voor de Nederlandse markt schrijven.

Wat je tegenwoordig, vrij lang al eigenlijk, ook veel hoort is "soort van", waar we gewoon kunnen volstaan met "soort". We hebben het hier ook over een 'soort van' anglicisme. Engelssprekenden hebben het over een "sort of".

Het zou best makkelijk zijn als we in Europa allemaal Engels zouden gaan spreken, maar zo lang we onder elkaar nog Nederlands gebruiken, laten we het dan goed doen.

GESCHIEDENIS

Naar verwachting komen er 1,7 miljoen mensen kijken naar al die tall ships die aan Sail 2015 meedoen. Ik kan binnen korte tijd bij het IJ zijn om ze met eigen ogen live te bekijken, maar ik heb al genoeg aan de minuten die het NOS-journaal zal besteden aan de tocht van al die schepen van IJmuiden naar Amsterdam.

Het PAROOL spreekt met Sail-directeur Mitra van Raalten. 'Sail vertelt ons waar we vandaan komen. Het is een levend geschiedenisboek.' (...) Wat Sail volgens haar zo uniek maakt, is dat de hele entourage authentiek is. 'Je kunt heel dichtbij komen, het hout aanraken, je bent onderdeel van het hele geschiedenisverhaal. Dat is anders dan wanneer je bijvoorbeeld naar een voetbalwedstrijd in de ArenA gaat, de spelers blijven dan ver bij je vandaan.'

Ik ben geen kenner van de maritieme geschiedenis, maar volgens mij dateren de meeste tall ships uit de 19e eeuw. Diverse ervan zijn niet erg authentiek, maar replica's. Erg dikke geschiedenisboeken zijn het nu ook weer niet.

Als het om het 'aanraken van sporters' gaat, kent Mitra ook niet het hele verhaal. Ze heeft kennelijk nog nooit naar de beelden van de Tour de France gekeken. De renners moeten de supporters soms van zich af slaan, zo dichtbij kunnen ze komen en de renners aanraken. Voor de liefhebbers wellicht nog leuker dan een tall ship aanraken. Dat slaat ook niet terug.
 
Voor de bezoekers van Sail heb ik nog een advies: bezoek na afloop ook het oude centrum van Amsterdam. Daar is de hele entourage echt authentiek. Je kunt heel dicht bij een verleden komen dat veel ouder is dan die tall ships. Geen replica's, maar echt oude gebouwen.

WONEN

Dit vond ik een leuke kaart. Je kunt daarop zien waar mensen in Amsterdam graag (blijven) wonen. Het aardige is dat het niet gaat om gegevens per buurt, maar per blok. Ik vond het toch wel opvallend dat mensen (gemiddeld) langer in Zuid en Noord blijven wonen, dan in het Centrum.

Het artikel in Het Parool dat over deze kaart gaat, geeft niet aan waarom het ene blok populairder is dan het ander. De woningen in het centrum zijn natuurlijk oud, dus veel liften zul je er niet tegenkomen. Ik kan me voorstellen, dat wanneer je wat ouder wordt, je gaat uitzien naar een woning in een ander stadsdeel waar een lift beschikbaar is. Ik woonde wel niet in het centrum, maar zo ben ik wel in Noord terecht gekomen, al had dat net zo goed Nieuw Sloten kunnen worden, als daar toen een gelijksoortige woning voor de zelfde huur beschikbaar zou zijn geweest.

Het 'blok' waarin ik woon

bestaat grotendeels uit één flatgebouw. De mensen wonen er gemiddeld 13-18 jaar. Ik kan me heel goed voorstellen dat, wanneer ik daar fysiek toe in staat ben, ik die 13 jaar wel haal. Ik zie voorshands geen enkele reden, waarom ik nog een keer zou gaan verhuizen.

THUIS

Vanochtend ben ik dus weer in mijn eigen bed wakker geworden. Hoe aangenaam de afgelopen twee weken ook waren, ik vond het niet erg weer thuis te zijn. Dat had ook enkele zeer praktische redenen.

Ik hoefde niet een paar keer per dag (vooral: per nacht) een trap op en af te gaan om naar mijn bed, resp. het toilet te gaan.

Het was ook plezierig weer in mijn eigen (senioren)bed te slapen. Ik begrijp niet, waarom niet alle bedden op seniorenhoogte zijn. Dat geldt trouwens ook voor toiletpotten.

En dan de douche. Waarom hebben zoveel douchecabines een spiegelgladde ondergrond? En die ondergrond is al glad nog voordat je zeep hebt gebruikt. Als ik thuis geen douche had, waarin ik op vrij ruwe tegels stond, zou ik echt niet dagelijks onder de douche staan.

EINDE

Vandaag zou het weer een tropische dag kunnen worden in Zeewolde. Het is ook de laatste dag waarop ik geen kleren hoef aan te trekken. Morgenochtend staat om tien uur de taxi klaar die me naar huis zaL brengen en daar verwachten ze toch wel dat ik netjes gekleed ben.

Ik kan niet anders zeggen dan dat de afgelopen twee weken zeer plezierig waren. Dat had voornamelijk te maken met het zonnige en warme weer. Ik heb overigens opnieuw kunnen ervaren dat de hele dag in je blootje lopen zeer relaxt is in een omgeving waarin iedereen dat doet. Ik heb nu al besloten dat ik volgend jaar een gelijksoortige omgeving ga bezoeken.

VERBAND

Al weer ruim een jaar geleden maakte ik met mijn fiets een behoorlijke smak op de Nieuwezijds Voorburgwal. Gelukkig waren er een paar Duitse jongens in de buurt, die verband bij zich hadden om de diverse schaafwonden aan mijn armen en handen voorlopig te verbinden, adequaat genoeg om mij in staat te stellen naar de Spoedeisense Hulp van het BovenIJ Ziekenhuis te fietsen, waar de wonden professioneel gereinigd en verbonden konden worden. Als bonus kreeg ik ook nog een tetanusinjectie.

Sinds die smak ga ik niet meer de deur uit, behalve wanneer ik ga lopen, maar dat gebeurt niet vaak meer, zonder voldoende verbandmiddelen en gewone Hansaplast bij met te hebben.

Ik kwam hier aan met armen en handen die ruim voorzien waren van bloeduitstortingen. (Gevolg van het gebruik van bloedverdunners in combinatie met een dunne huid.)

Nu heb ik de gewoonte voortdurend overal tegen aan te botsen. Dat doe ik thuis al, dus nog meer in een onbekende omgeving. Met mijn armen en handen kom ik ook voortdurend tegen  allerlei uitsteeksels aan deuren en alimunium randen van de schuifpui naar het terras. Als ik iets raak met een plek waar zo'n bloeduitstorting zit, wordt dat meteen weer een open wond(je).

Gelukkig heb ik vrij veel Hansaplast meegenomen. Ik kan nog wat beschadigingen hebben en grote verwondingen heb ik mezelf nog niet aangedaan. Met een scootmobiel val je (d.w.z. ik) toch minder gauw dan met een fiets.

WEER

Over het weer mag ik tot nu toe niet klagen. Vorige week was hier één ochtend wat regen. Eergisteren begon het heel zachtjes wat te regenen toen ik net klaar was met eten op het terras bij het restaurant. Dus ik moest de honderden meters naar mijn bungalow door de regen. Ik had geen paraplu of regenjack bij me. Wachten dan maar tot de bui voorbij was? Natuurlijk niet! Als je geen kleren aan hebt, kunnen ze ook niet nat worden. De temperatuur was ook nog steeds aangenaam genoeg. En eenmaal binnenshuis was alles met een handdoek geregeld.

Gisterochtend heb tot ongeveer een uur of twaalf kleren aan gehad. Er was een behoorlijk wolkendek, dus het was vrij fris. Daarna was het al gauw warm genoeg om weer 'blootgewoon' te doen. Tegen vier uur was er weer voldoende zon en reed ik naar het terras voor een pilsje. Wel onder een parassol, want ik ben wel zo verstandig om niet te lang in de zon te zitten.

HERRIE

Rond een uur of twee zat ik gisteren op 'mijn' terras te lezen (Cop Town van Karen Slaughter). Af en toe dutte ik in die mate weg dat ik wakker werd van mijn e-reader die uit mijn handen en op de grond viel. Ik zette mijn tuinstoel in de ligstand en besloot een dutje te doen. Dat was helaas van korte duur. Het animatieteam had bedacht dat het leuk zou zijn gasten (mannen!) in de gelegenheid te stellen rondjes te rijden op een quad, zo'n motot op vier wielen.

Het is al erg genoeg dat we nog steeds veel te veel fossiele brandstoffen gebruiken. Dat wordt des te erger als dat alleen gebeurt omdat sommige mensen dat om 'sportieve' redenen doen. Die jonge Lammers wordt de hemel in geprezen, omdat hij, zo jong als hij is, op internationaal niveau al redelijk weet te presteren bij het misbruik van fossiele brandstof.

Die quads maken ook nog eens een ongelooflijke kolereherrie. Het schijn dat er mannen zijn die juist op die herrie kicken. Ik ging eens vragen hoe lang het door zou gaan. "Nou meneer, dat zou wel tien uur vanavond kunnen worden.". (Het werd gekukkig niet zo laat.)

Met enige weemoed dacht ik aan mijn vakanties in Lapland. Daar hoorde je alleen het geluid van stromend water, het gezoem van muggen en af en toe een vogel.

LAF

Zoals inmiddels gebruikelijk ging ik gistermiddag op het buitenterras een pilsje drinken. Ik wilde daar ook eten, maar helaas: daar woedde het zomerfestival, dus kon er niet gegeten worden. Terwijl ik daar was, was er niet meer dan een entertainer/zanger, die van entertainen weinig begrip had. Hij had ook buikspreker kunnen worden, want terwijl zijn liedjes luid klonken, zag je vaak zijn lippen niet bewegen.

Er is altijd een dagmenu (hoofdgerecht plus voor- of nagerecht) voor de prijs van € 9,50. Het hoofdgerecht was eendenborst met een bosvruchtensaus. 'Evertwatchers' weten dat ik dan meteen afhaak. Ik houd niet van de combinatie zout/zoet. Stand up comedian Ronald Goedemond houdt ook niet van 'gerechten Hawaii'. Hij raadt aan in zo'n geval de ananas te bewaren en bij het afrekenen naast het geld te leggen. Kijkt het personeel daar wat vreemd van op, dan zeg je: "Fooi Hawaii!".

Het voorgerecht was meloen met rauwe ham. Het is mij volkomen duister, waarom dit zo'n populair voorgerecht is. Het is een 'laf' hapje. De meloen is vaagzoet en daar krijg je dan wat van die dunne plakjes rauwe ham bij, die nauwelijks 'bite' hebben. Ook niet mijn kopje thee.

Die 'entertainer' beloofde dat het festival tot (na) middernacht zou duren. Klap op de vuurpijl zou zijn het optreden van een jongedame die ooit zo'n maffe tv-wedstrijd had gewonnen al Tina Turner look alike. Big deal!

Gelukkig was er een zodanige afstand tussen het festival en mijn bungalow dat ik geen last had van al dat lawaai. Dacht ik. Die bassen komen zeer ver door. Tot na twaalf uur mocht ik meegenieten.

VERSIERIING

Binnen onze landsgrenzen was ik al in een reeks van jaren niet in een situatie geweest, waarin mensen schaars of helemaal niet gekleed zijn: strand, zwembad, sauna, om een paar voor de hand liggende plaatsen te noemen.

Natuurlijk leees ik wel eens een krant en kijk ik wel eens naar de tv. Tijdens het zomerseizoen, zeker bij het huidige weertype,, gaan mensen in het algemeen wat luchtiger gekleed: korte of geen mouwen, korte rokjes, korte broeken. Het was me dus niet geheel ontgaan, dat er sprake is van een toename van tatoeages, maar pas de afgelopen dagen heb ik kunnen constateren welle vlucht het tatoeëren heeftgeneomen en in een naturistenomgeving zie je die versieringen pas in hun volle omvang. Ik gebruik "omvang" niet toevallig, want er zijn heel wat omvangrijke tatoeages te zien.

Moet je tatoeages vanuit esthetische optiek bezien? Ik vermoed dat vele op emotionele gronden worden aangebracht. Ga ik toch uit van esthetiek, dan zie ik meer kitsch dan kunst.

TRAP

Ik ben inmiddelsz zo ver, dat ik, voordat ik een horecagelegenheid bezoek, me er eerst van vergewis of er een toilet op de begane grond is. Het komt namelijk nogal eens voor dat je daarvoor een trap op of af moet en daar word ik niet blij van. (Rolstoelgebruikers zijn al jaren bekend met dat probleem.)

Mocht ik weer eens van plan zijn enige tijd in een gehuurde bungalow door te brengen, dan zal ik zeker vragen of er slaapgelegenheid is op de begane grond. Daar beschik ik nu niet over. Ik moet dus diverse keren per nacht een trap af en op. Nog afgezien van de fysieke inspanning is dat behoorlijk link. Ik ben immers nogal 'accident prone' en deze trap is aan één kant geheel 'open': geen muur, gen leuning, niets.

Wees gerust: ikzal echt voortdurend heel voorzichtig doen. En ik zal niet weer vergeten ook mijn bril mee naar benden te nemen, zodat ik daar verder kan lezen, als ik niet meteen weer terug naar bed ga.

ANIMATIE

De beheerders van veel 'vakantieparken' schijnen er vanuit te gaan, dat de meeste van hun gasten geen idee hebben hoe ze hun dag moeten doorkomen. Er worden dus 'animatieteams' ingehuurd, die allerlei leuke activiteiten verzinnen, voor diverse leeftijdsgroepen. Bij Flevo Natuur is dat niet anders. De lezers die me kennen zullen begrijpen dat ik mogelijk wel tot een van die leeftijdgroepen behoor, maar mezelf niet beschouw als lid van welke doelgroep dan ook.

Ik zonder me niet de hele dag compleet af, al lees ik uiteraard veel. Bij de buitenbar maak ik wel eens een praatje (als anderen beginnen). Ik heb al twee keer de sauna bezocht. Dat had ik al jaren niet gedaan, hoewel ik het best een plezierige activiteit vind.

Vandaag ga ik nog verder: ik heb mij gisteren aangemeld voor deelname aan de 'barbeque' (sic) bij de Buitenbar. De laatste keer dat ik aan zoiets deelnam was iets meer dan twee jaar geleden en eindigde (voor mij) met een TIA, een tocht met een anbulance en een ziekenhuisopname. Hopelijk blijft het vandaag bij een ritje met mijn scootmobiel naar mijn bungalow.

LOTR

Nadat ik gisteren mijn blogje gepubliceerd had, ging ik een dutje doen. Toen ik tegen vier ur wakker werd, was er weer volop zon en kon ik weer uit de kleren op mijn terras verder lezen.

Zestig jaar geleden kocht ik van mijn spaarcentjes de eerste druk van de Nederlandse vertaling vanThe Lord of the Rings. Ik heb die drie boeken sindsdien talloze malen herlezen. Ik heb er inmiddels zes uitgaven van, zowel in het Engels als in het Nederlands, zowel gebonden als als pocket. Sinds kort heb ik het ook als e-book. Die versie lees ik nu. Ik ben al wer aan The Two Towers bezig en ik sla echt geen bladzijde over, zo van ' ja, dat weet ik wel. Natuurlijk weet ik dat wel, ik kan het verhaal dromen, maar het is zo ongelooflijk goed geschreven.

De film naar de boeken heb ik inmiddels ook al diverse keren gezien. (Ik heb hem op dvd.) De film is ook zeer goed, als zijn er verschillen met de boeken. Ik mis in de film Tom Bombadil, de enige figuur in het verhaal op wie de Ring geen enkele invloed heeft. Die had dus in de film gemoeten.

De zon schijnt intussen al weer volop. Het wordt weer een mooie dag.

O ja, ik heb gosteren ook in mijn blootje in het restaurant gedineerd.

LOSSER

"Op het terras wat verteren?
Okee, maar dan wel zonder kleren!"
Deze toch wel wat 'dwingende' tekst is te vinden op diverse plaatsen op het terrasbij het restaurant, waarover ik het gisteren had. Er is ook een iets genuancerder tekst: "Wij zouden het erg waarderen als u hier zit zonder uw kleren." Op terrasjes in Amsterdam (of in welke stad, dorp of gehucht ook) zie je nooit teksten met een diametraal tegengestelde inhoud. Dat hoeft ook niet, want zelfs de hard core naturist weet waar zhij zich aan te houden heeft. Hoe dan ook, zelfs in deze naturistenomgeving kan men het niet laten het een en ander toch wat te 'regelen'. 'Jij' moet je net zo gedragen als 'wij'.

Misschien moeten we leren ons in de gewone maatschappij wat 'losser' te gedragen. Nee, ik ga er echt niet voor pleiten dat bij zomerse temperaturen we allemaal in ons blootje de straat op en naar ons werk gaan en onze boodschappen doen. Maar wat is er tegen om in je blootje op de grazige weiden van het Vondelpark te liggen? Omdat anderen dat 'zondig' vinden? Of omdat ze liever niet naar blote mensen hoeven te kijken? Nou, dan kijken ze toch niet? Of stiekem, omdat ze eigenlijk wel graag kijken, al kun je dat beter loeren noemen?

Ik zeg het nog maar eens voor degenen die dat nog steeds niet weten of willen geloven: als iedereen in zijn/haar blootje loopt/zit/ligt, is dat absoluut niet sexy. Je komt erachter dat jouw lichaam echt niet veel minder aantrekkelijk is dan van vele anderen.

PS
Dit blog verschijnt wat later dan normaal. Ik heb, in tegenstelling tot wat ik dacht, geen wifi in mijn bugalow. Als ik 's morgens vroeg wat wil publiceren, moet ik naar de receptie rijden waar gratis wifi is. Maar vanochtend regende het. Het is nog geheel bewolkd. Ik ben dus, geheel gekleed, naar het restaurant gereden, waar de wifi ook gratis is.

REGELTJES

In het algemeen houd ik mij braaf aan gestelde regeltjes, zolang zij niet strijdig zijn met, volgens mij, ethische beginselen en naleving niet al te moeilijk is.

Twee jaar geleden verbleef ik een week in een naturistenresort in Kroatië. Ik verbleef daar in een bungalow(tje) met halfpension. Het ontbijt en het diner werden niet bij de bungalow bezorgd, daarvoor moest ik naar jet centrale restuarant. Dat was de enige plek in het resort waar ieder, verplicht, gekleed ging. De ratio daarvan ontging me totaal.

Bij de voorbereiding van mijn tripje naar Zeewolde las ik ergens dat ook in het restaurant van Flevo Natuur kleding gedragen moest worden. Uiteraard paste ik me ook hier de eerste twee avonden aan, net als de andere bezoekers. Echter, gisteravond blek dat toch wat genus feel rder te liggen.

Ik had uiteraard geheel ontkleed op het terras bij het restaurant twee pilsjes gedronken. Toen ik naar binnen wilde gaaan voor het diner, schoot mij de 'kledingregel' te binnen. Ik tufte naar mijn bungalow en gekleed in korte broek en poloshirt tufte ik weer terug. Terwijl ik nog aan mijn apėritief zat, namen geheel ontklede personen aan diverse tafeltjes plaats. Ik verwachtte dat het bedienend personeel hen op hun onzedelijk gedrag zou wijzen, maar dat deed doodgemoedereerd niet meer dan de bestellingen opnemen en (later) uitvoeren. Terug in de bungalow las ik nog eens de 'Informatiegids 2015' door en daar las ik: "Tijdens het diner en feestavonden zijn se meeste van onze gasten gekleed, ongekleed is uiteraard wel toegestaan."

Waarom trekken sommige mensen ineens kleren aan als ze gaan eten? Doen ze dat ook voor hun tent of bij/in de bungalow. Er was overigens een stel dat in een badjas naar het restaurant kwam. Volgens mij is dat nog heel wat vreemder dan in je blootje eten.

REGELTJES.

Ik schrijf dit op mijn iPad, want mijn laptop verdomt het verbinding te maken. Ik probeer het later nog wel een keer. Dan krijgen jullie een 'echte'  Beggartalk'. Ik zit trouwens weer onder een strakblauwe hemel.

PREMIE

De dag voordat ik naar Zeewolde vertrok zat ik, wat ik maar zelden doe, eens na te denken over inkomsten en uitgaven. Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik aan zorgkosten (premie + eigen risico) dit jaar een kleine € 2000,00 zou betalen. Geen klein bier mag ik toch wel zeggen. Wat krijg ik daarvoor?

Ik heb nog nooit iets bij Zilveren Kruis gedeclareerd, want al mijn zorgverleners declareren rechtstreeks bij die verzekeraar. Echt een goed inzicht wat ik dit jaar aan kosten heb opgeleverd had ik niet. Ik ben dus maar eens naar ‘Mijn Zilveren Kruis’ gegaan om te zien wat er tot nu toe ten behoeve van aan mij verleende zorg is uitgegeven. Nou, dat is ook niet niks: ruim € 6.100,00 en we hebben nog bijna 5 maanden te gaan dit jaar. Ik moet er niet aan denken dat we geen ziektekostenverzekering zouden hebben. Je hoort mij niet klagen over een (te) hoge premie.

HANDIG

Zo'n naturistenomgeving is wel handig in bepaalde situaties. Toen ik gisteren aankwam bij mijn bungalow stond de zon recht op de 'woonkamer'. Weliswaar waren de gordijnen dicht, maar het was bloedheet. Je kunt je dan rustig van al je kleren ontdoen, want je hoeft je geen zorgen te maken over buren die naar binnen kunnen kijken.

Een aantal malen moest ik even naar mijn scootmobiel lopen, die buiten stond, om daat wat uit te halen. Ik hoefde niet eerst weer wat aan te trekken. Wat kan het leven toch gemakkelijk zijn.