PINNEN

Mocht je ooit, kort na je aankomst op Antarctica, tot de ontdekking komen, dat je geen geld bij je hebt, dan heb je mazzel als je in de buurt van Station McMurdo bent. Daar bevindt zich namelijk de meest zuidelijke pinautomaat ter wereld.

De meest noordelijke flappentap vind je op Spitsbergen.

Dat schrijft de Volkskrant in een artikel over het feit dat het afgelopen dinsdag exact 50 jaar geleden was dat voor de eerste keer iemand geld (tien Engelse ponden, in biljetten van één pond) uit een pinautomaat haalde. Dat was aanvankelijk ook het maximumbedrag dat je uit de muur kon trekken. 

Een pinpas was er de eerste jaren nog niet. Mensen gebruikten tot de jaren zeventig speciale cheques van de bank om geld uit de muur te trekken. De papieren cheques bevatten een kleine hoeveelheid van het radioactieve koolstof-14. De eerste geldautomaten konden deze stof detecteren en, door de cheque te koppelen aan een pincode, biljetten uitkeren. 
(...)
De eerste Nederlandse geldautomaat werd in 1976 geïnstalleerd bij de toenmalige Gemeentegiro Amsterdam, maar de eerste pinautomaat zoals we die nu kennen deed later zijn intrede. Deze werd op 22 april 1982 door de Rabobankvestiging Pey en Mariahoop in Limburg geplaatst.

Intussen is het aantal pinautomaten in Nederland in tien jaar tijd al weer gedaald van 9000 tot 7000. Mensen hebben weinig behoefte meer aan cash geld, omdat er steeds meer met de pin wordt betaald. Ik betaal alleen nog cash aan de glazenwasser en bij mijn kapster, die het te duur vindt. Je mag haar overigens ook achteraf via een bankoverschrijving betalen.

Ooit was elektronisch betalen een activiteit die je kende uit science fiction. In 2016 vonden alleen al in Nederland 3.567.000.000 elektronische betalingen plaats. Science fiction wordt steeds sneller werkelijkheid. Wordt er daarom steeds minder 'harde' science fiction gepubliceerd?

LUXE

In de Volkskrant las ik: Wat in Dubai kan, moet in Zeeland ook kunnen: kunstmatige eilanden opspuiten. Dan krijg je dus dit.

Op die eilandjes worden dan 325 luxe vakantievilla's gebouwd. Dat vindt dan allemaal plaats bij de Brouwersdam, het Deltawerk dat Goeree-Overflakkee met Schouwen-Duiveland verbindt. De villa's worden verkocht voor 600 duizend tot 1,2 miljoen euro. Dat is een rijke doelgroep, die we hier nog niet hebben, zegt vastgoedtaxateur en VVD-gemeenteraadslid Soeters, fervent voorstander van Brouwerseiland. Ja, je wil wat als tot nu toe alleen het klootjesvolk jouw eiland als vakantiebestemming kiest.

'Een megalomaan project voor de happy few, waarop niemand zit te wachten', vindt SP-fractievoorzitter Anita de Vos. (...) 'Ik vrees dat Brouwerseiland vooral voor leegstand wordt gebouwd. Kijk naar Punt-West, drie kilometer verderop, ook een luxeresort van Zeelenberg - dat staat half leeg. Leuke huisjes hoor,

(Dat is heel wat anders dan die lullige bungalows van CenterParcs of Landal.)

maar toch houten kotjes waar je minstens 900 euro per week voor betaalt. Voor dat bedrag zit je ook all inclusive in een vijfsterrenresort in een warm land. Als je zoveel geld te spenderen hebt, ga je hier toch niet achter een windschermpje op het strand zitten of op je buitenterras eten waar de salade uit je bord waait?

Die eilanden met luxe, dure vakantievilla's zullen er wel komen, want de partijen in het college van B & W hebben een ruime meerderheid in de gemeenteraad. De raad gaat er vanavond over stemmen. Anita de Vos zegt er dit nog over: De kernkwaliteiten van ons eiland worden onomkeerbaar aangetast: rust, ruimte, natuur. Maar er is wel een projectontwikkelaar die er behoorlijk aan kan verdienen en een gemeentebestuur dat trots zal zijn op het realiseren van een gedurfd project.

VOLTOOID

Ik ben niet uit vrije wil aan mijn leven begonnen. Ik ben opgevoed en opgegroeid met de gedachte dat er een God is die mijn bestaan gewild heeft en dat diezelfde God uitmaakt wanneer mijn bestaan beëindigd wordt en hoe. Ik geloof niet dat God bestaat. Ik geloof dat ik over mijn eigen leven ga. Ik mag helemaal zelf uitmaken wanneer het genoeg geweest is. Van mij mag iedereen dat voor zichzelf uitmaken.

Sinds 2002 is het in Nederland mogelijk je leven te beëindigen met hulp van een ander, i.c. een arts. Hulp bij zelfdoding is in principe nog altijd strafbaar, maar toegestaan als aan een aantal voorwaarden voldoen is. D66 heeft een belangrijke rol gespeeld bij de "Wet Toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding".

D66 wil verder gaan: Pia Dijkstra heeft in de Tweede Kamer haar Initiatiefwet Waardig Levenseinde ingediend. Over hulp bij zelfdoding aan mensen die hun leven voltooid achten. Hier niet de logica van de barmhartigheid, maar de logica van individuele zelfbeschikking, waarbij de arts/hulpverlener zich in een dienende rol heeft te schikken ten opzichte van de Autonome Mens. Dat schrijft, in de Volkskrant, René Cuperus, politiek ideoloog en columnist. Hij is als senior wetenschappelijk medewerker in dienst van de Wiardi Beckman Stichting, het wetenschappelijk bureau van de Partij van de Arbeid. Boven Cuperus' column staat:

René Cuperus: D66 heeft een puinhoop gemaakt van het euthanasiedebat

Alom heerst nu het waanidee dat euthanasie een recht is geworden. Een mensenrecht. (...) Je hoeft echt geen christen te zijn om te hechten aan de waardigheid van het leven, net zoals seculiere modernisering niet betekent: hoe meer euthanasie hoe beter.

Ik zal nooit en te nimmer voor een ander uitmaken dat zijn/haar leven niet meer de moeite waard is en dat zhij er maar beter een eind aan kan (laten) maken. Ik zal nooit en te nimmer een arts (of wie dan ook)  verplichten iemand te helpen een einde aan zijn/haar leven te maken. Waarom zijn er dan mensen - Christenen, maar kennelijk ook niet-christelijke personen - die mij niet wensen toe te staan dat ik op een door mij gekozen moment een einde aan mijn leven maak.

Er zij nu al meer dan 1800 mensen per jaar die op een niet zo ordelijke manier een eind aan hun leven maken. Op de website van de NOS las ik: "Het risico op zelfmoord is het grootst bij gescheiden mannen en weduwnaars. In deze groep komt zelfmoord vier keer vaker voor dan bij gehuwde of nooit-getrouwde mannen." Ik ben al bijna 21 jaar weduwnaar en kan mij daarbij wel iets voorstellen. Maak je niet ongerust: ik heb domweg het lef niet voor een trein of van een hoge flat te springen.

IK kan me hoe dan ook goed voorstellen dat er een moment komt dat ik er genoeg van heb in mijn eentje te leven, dat ik er genoeg van heb dat ik na de geringste inspanning naar adem zit happen, dat ik er geen zin meer in heb er voortdurend rekening mee te houden dat ik weer eens met een ambulance naar het ziekenhuis word gebracht. Kom me dan niet vertellen dat God wil dat ik gewoon doorga. Volgens Cuperus is er nog nauwelijks wetenschappelijk onderzoek over de voltooid-leven-problematiek beschikbaar en heeft er volstrekt onvoldoende maatschappelijk debat over deze complexe en delicate kwestie plaatsgevonden. Donder op met je wetenschappelijk onderzoek en je maatschappelijk debat! Wat is er problematisch aan denken dat je leven voltooid is?

FILTER

De laatste jaren doe ik het niet veel meer, maar ik heb aardig wat bier gedronken in mijn leven. Ik zou me wat preciezer moeten uitdrukken. Ik heb veel pils(erner bier) gedronken. Ik dronk en drink vrijwel uitsluitend pils. Al die andere biersoorten zijn aan mij niet besteed. Ik hoef geen oud bruin, geen bockbier, geen Oud Zottegems, geen Cuvée des Trolls, geen Guinnes. Ze zullen best lekker zijn, maar ik houd het graag simpel.

Ik herinner me nog goed mijn opperste verbazing toen ik, voor 't eerst in een pub in Engeland, zag hoe in een bierglas een scheut limonadesiroop werd geschonken, waarna het vervolgens werd volgetapt met lager. "Hoe krijgen ze het weg?" vroeg ik me af. Nu is dat niets bijzonders meer. Radler is het helemaal: een mix van bier en citroenlimonade. Ik wil het niet eens proberen. Als ik bier wil, neem ik niet een drankje waaraan ook nog eens van alles is toegevoegd. Op een website las ik: "Omgerekend zitten er in een flesje van 330 milliliter vier tot zes suikerklontjes." Het verschilt per merk.

Bier is de laatste jaren iets geworden waarover je vooral veel moet ouwehoeren. Mij maakt het niets uit welk merk pils er ergens geschonken wordt. Amstel maakt al pils sinds 1870, dat ik prima vind weg te drinken. Al meer dan 100 jaar wordt dat bier gefilterd voordat het in flesjes of tonnen aan de consument wordt aangeboden. Voor dat filteren zal men ooit een goede reden hebben gehad.  Maar nu komen ze ineens met 'Amstel Ongefilterd'. Het zal wel weer een hit worden. 'Kenners' zullen zeggen dat ongefilterd veel lekkerder is. Je hoeft het mij niet aan te bieden. Geef mij maar een gewoon pilsje.

ACHTERHAALD

Een paar dagen terug schreef ik hier over de oecumenische viering op Roze Zaterdag in de Sint Jan van Den Bosch. Afgelopen zaterdag schreef Trouw weer uitgebreid over

De Roze Zaterdag die (niet) doorging

Wat intussen ook wel duidelijk is geworden, dacht ik, is dat de bisschop van Den Bosch heeft toegegeven aan de bezwaren van een kleine groep conservatieve gelovigen in zijn bisdom, waaronder "de aartsconservatieve pastoor Toon Teugel van de parochie Sint Ontcommer". (Citaat van rkboulevard.wordpress.com.)

Waarom wordt er tegemoet gekomen aan de achterhaalde ideeën van een kleine groep? We zien dat niet alleen in Den Bosch. Om een meerderheidscoalitie te kunnen vormen moeten andere partijen zich neerleggen bij de opvattingen van de ChristenUnie over euthanasie en hulp bij zelfdoding. Niemand dwingt de ChristenUnie en hen die het met deze partij eens zijn ervan af te zien dat een God het einde van hun leven bepaalt. De partij zou erop zijn minst mee kunnen instemmen dat regelgeving met betrekking tot het levenseinde een politiek 'vrije kwestie' wordt: in het parlement mag iedere partij en ieder parlementslid geheel naar eigen oordeel stemmen.

In een democratie zal een meerderheid niet onbeperkt haar mening opleggen aan een minderheid, maar het mag ook niet zo zijn dat een minderheid op basis van haar particuliere ideeën de realisering van de ideeën van de meerderheid frustreert. De ChristenUnie en andere christelijke partijen moeten er toch echt eens aan wennen dat, volgens het CBS, al in 2015 de helft van de bevolking aangaf niet godsdienstig te zijn. En je mag volgens mij rustig aannemen dat onder de andere helft, die aangaf wel godsdienstig te zijn, nog aardig wat mensen zijn die er wat liberaler over denken dan de ChristenUnie.

EENZAAM

Ruim 60 procent van de 75-plussers voelt zich vaak alleen. Dit heeft allereerst te maken met partnerverlies. Veel ouderen zijn weduwe of weduwnaar en drinken hun kopje koffie tegenover een lege stoel. Aldus Het PAROOL.

Al bijna 21 jaar voel ik me niet alleen, ik ben alleen. 'Alleen' in de zin van 'geen vaste partner'; ook geen (serie) losse partners overigens. Ik schreef hier al eens: "Ik ben het merendeel van de tijd ALLEEN, maar ik ben NIET EENZAAM.'Alleen zijn' is een fysieke toestand: er zijn geen (bekende) mensen om je heen. Je kunt dus alleen zijn in de supermarkt, in de tram en (wat mij vaak, uit vrije wil, is overkomen) in de kroeg. Ik heb er geen enkele moeite mee alleen 'op vakantie' te gaan." Eenzaamheid is, naar mijn idee, een emotie, een gevoel dat je nauwelijks of geen banden hebt met anderen, met name dierbaren (partner, kinderen, familie, vrienden). Heel vervelend natuurlijk, maar aan emoties kun je iets doen.

Eenzaamheid is een groeiend probleem in Amsterdam, dat ook oneerlijk is verdeeld. Afkomst, opleiding en leeftijd spelen een rol. Ik ben het merendeel van de tijd ALLEEN, maar ik ben NIET EENZAAM.

Amsterdam groeit en anonimiseert. Veel mensen kunnen het tempo van alle veranderingen niet meer bijbenen. "Ze voelen zich in mindere mate deel van de samenleving," zegt Van Tilburg (hoogleraar aan de VU en gespecialiseerd in eenzaamheid). Dat veroorzaakt woede, denk aan de boze witte man. En eenzaamheid. (...)

"Met een kop koffie redden we het niet," zegt Maarten Poorter, gemeenteraadslid van de PvdA. Hij gaf de aanzet tot een gemeentelijke aanpak van eenzaamheid, waarvoor jaarlijks 1 miljoen euro wordt uitgetrokken. (...)

Amsterdam gaat de komende jaren 50.000 woningen bouwen. Wat van Tilburg betreft, moet de nieuwbouw gericht zijn op ontmoeting: een plek waar mensen elkaar tegenkomen. Een ruimte om feesten te geven, een extra kamer in complexen om logés te ontvangen. Een gezamenlijke tuin. (Onderstreping toegevoegd.)

In het complex (seniorenwoningen) waarin ik woon bevinden zich 290 appartementen. Ik vermoed dat tenminste de helft daarvan door alleenstaanden bewoond wordt. Er is een gemeenschappelijke ruimte. Toen ik er net woonde, was daar één maal per maand, op een zondagmiddag, gelegenheid elkaar te ontmoeten bij een drankje en een hapje. Dat gebeurt niet meer. Er is een gemeenschappelijke tuin. Daar zie ik nooit iemand. Wonen in dit complex uitsluitend alleenstaanden die door "afkomst en opleiding" niet geneigd zijn tot eenzaamheid?

Eenzaamheid neemt toe naarmate de leeftijd vordert. Ruim 60 procent van de 75-plussers voelt zich vaak alleen. Dit heeft allereerst te maken met partnerverlies. Veel ouderen zijn weduwe of weduwnaar en drinken hun kopje koffie tegenover een lege stoel. Die lege stoel valt me nooit zo op. Ik zie de monitor van mijn laptop, de bladzijde van een boek of mijn e-reader, of de tv. Die lege stoel staat er trouwens ook als ik eet. Als ik een avond ben weggeweest, kom ik in een leeg huis. Dan kan ik gaan zitten miezeren, maar wat schiet ik daarmee op?

SNACK

Ik eet zelden snacks, eigenlijk alleen als ik bezoek heb of ergens op bezoek ben en zo vaak is dat nu ook weer niet.

Er is een snack die ik af en toe zelf maak: beef jerky. Eigenlijk is het geen snack, maar voedsel. Het is gedroogd rundvlees. Het is zeer lang houdbaar en is daarom zeer geschikt om mee te nemen op kampeertochten in gebieden waar je geen vers voedsel kunt aanschaffen. Ik had het bij me toe ik in mijn eentje een wandeltocht door Zweeeds Lapland maakte. Ik had het toen niet zelf gemaakt, maar gekocht, bij Bever, als ik mij goed herinner.

Beef jerky is op veel plaatsen te koop, maar het is idioot duur: ik zag prijzen van € 42,50 voor 600 gram en € 5,59 voor 100 gram. Het is stukken goedkoper en eenvoudig zelf te maken. Koop een mage riblap (€ 9,30 voor 700 gram bij AH). Snijd het vlees in reepjes van 3-4 mm dik. Verwijder het vet. Laat de reepjes een nachtje marineren. Ik maakte een marinade van ketjap, balsamicoazijn, uienpoeder, cajunkruiden en cayennepeper. (Vraag me niet naar hoeveelheden, ik rotzooi gewoon wat aan.)

Dep de reepjes vlees goed droog met keukenpapier en spreid ze uit over een ovenrooster. Plaats het rooster in het midden van de oven en zet die op de laagste stand (50-60⁰). Na een uur of vier, vijf heb je een heerlijke natuurlijke snack. Het voordeel van zelf maken is ook dat je helemaal zelf uitmaakt welke ingrediënten je gebruikt. Waarom zou je er brown sugar, salt, dextrose, sodium phosphates, natural smoke flavoring, flavorings, sodium erythorbate en sodium nitrite aan toevoegen?

ONTSTEMD

Weet jij wat Vockingworst is? Ik ook niet; tot gisteren dan. Toen las ik erover in de Volkskrant. Het is een grauwkleurige leverworst die sinds 1891 in de provincie gemaakt wordt door de familie Vocking.

De Volkskrant schrijft over die worst omdat er ontstemde Utrechtenaren zijn. Die voelen zich door PostNL op de ziel getrapt. PostNL heeft namelijk een serie van tien nieuwe postzegels op de markt gebracht: tien typische Nederlandse lekkernijen, zoals de Bossche Bol, de Limburgse Vlaai en het Drentse kniepertje (mijn grootmoeder maakte die nog wel eens zelf; mijn voorgeslacht is zeer Drents).

 

Er gaan tien postzegels op een vel, dus er zijn 10 provincies vertegenwoordigd. Flevoland en Utrecht vielen af. Veel Utrechtenaren zijn van mening dat een Vockingworst (...) niet had misstaan op de zegels, meldt RTV Utrecht.

Hebben ze in Utrecht nou echt niets anders om zich druk over te maken? Hoe vaak gebruik je tegenwoordig nog een postzegel?

TUNNEL?

Bij Het PAROOL zijn ze overtuigd: Dat de brug over het IJ er komt lijkt geen vraag meer. Dat is mooi voor de 30.000 fietsers die naar verwachting dagelijks het IJ via de brug zullen oversteken. Er zullen ook wel wat voetgangers over de brug gaan lopen.

Zoals gebruikelijk overspant de brug water. Over dat water varen boten. Sommige boten hebben een hoogste punt dat niet onder de brug door kan. Dus wordt de brug voorzien van twee beweegbare delen. De brug zal dus af en toe open zijn. Hoewel: af en toe?  Het kan druk zijn op de vaarroute. Tot wel drie maal tien minuten per uur (dat is dus 50% van de tijd) kunnen fietsers gedwongen worden te wachten op een passerend schip, belooft de gemeente alvast.

'In de weekenden in het hoogseizoen zal de brug ongeveer de helft van de tijd mogelijk niet beschikbaar zijn voor het langzaam verkeer,' voorspelt het stadsbestuur. (Zouden ze tegenwoordig een brug voor snelverkeer aanleggen, waarvan van te voren duidelijk was, dat de auto's de helft van de tijd tegen gehouden zouden worden?) 'Fietsers en voetgangers kunnen dan eventueel kiezen voor een alternatieve route.'

Hieronder zie je waar zo ongeveer die brug komt te liggen.

Waar precies liggen die alternatieve routes? Toch maar weer zo'n ouderwets pontje pakken? De fiets meenemen in de Noord-Zuidlijn? De Schellingwouderbrug (hemelsbreed  2,9 km naar het oosten) nemen? De fiets laten staan en de bus (via de IJtunnel) nemen?  De andere brug (hemelsbreed 2,1 km naar het westen) , als die er komt, nemen? Zal je zien dat die ook net een boot doorlaat.

De Hiswa, de branchevereniging van de pleziervaart, heeft in de inspraak op hoge toon geëist dat de vlotte doorvaart van de kapitale jachten gegarandeerd blijft. (...) 'Van een toename van de wachttijd voor de recreatievaart zal slechts in beperkte mate sprake zijn,' schrijft het stadsbestuur sussend.

Voor gedupeerde fietsers komt de stad niet verder dan dat de belofte van goede communicatie over de wachttijden van het wandel- en fietsverkeer.

Die wachtende fietsers zullen vaak bezig zijn met woon-werkverkeer. Die 'mogen' dus voorrang verlenen aan mensen die genoeg geld hebben om hun vrije tijd te spenderen in een kapitaal jacht. Heeft het stadsbestuur wel goed zicht op prioriteiten?

Er is wel nagedacht over een tunnel i.p.v. bruggen, maar dat wilde men toch niet. Niet omdat het te duur zou zijn, maar omdat een tunnel 's nachts te onveilig zou zijn voor fietsers en voetgangers. Kan daar dan geen permanent toezicht geregeld worden? Ja, dat kost geld. Maar de ponten kosten ook geld en je hoeft er toch niets voor te betalen.

UITDAGING

Toen ik nog op school zat en er weer eens een redelijke strenge winter was (die had je toen nog vrij vaak) stond er een keer een bericht in de krant dat een jongen met zijn tong was vastgevroren aan de reling van de Berlagebrug over de Amstel. In de dagen erna vroren steeds weer andere (zeer domme) jongens met hun tong aan de brug vast. Kopieergedrag noemen we dat tegenwoordig.

Als in die tijd Facebook al had bestaan waren er ongetwijfeld nog veel meer jongens aan nog veel meer bruggen vastgevroren geraakt. Daar zouden filmpjes van gemaakt zijn, die ook op YouTube te zien zouden zijn geweest. Grote kans dat er een 'challenge' van gemaakt zou zijn.

Challenges zijn heel populair tegenwoordig. Je had die vrij onschuldige 'bucket challenge', waarbij je een emmer ijswater over je zelf heen gooide of liet gooien. Er is tegenwoordig ook een (mogelijk) dodelijke variant: de 'choking challenge'. Je verstikt jezelf, of laat je door iemand verstikken tot je bijna flauw valt. Vlak voor dat flauwvallen wordt je 'high'. Goedkoper dan drugs dus. Een andere niet geheel ongevaarlijke challenge is het innemen van een lepel kaneel, zonder drinken.

In de Volkskrant las ik over een nieuwe hype: "de vloer is lava". De regels van deze trend op internet zijn simpel: roept iemand in de omgeving dat de 'de vloer van lava' is, dan hebben omstanders 5 seconden om met de voeten van de grond te komen. (...) In Duitsland was de hype al vaker in het nieuws. Onlangs viel een 17-jarig meisje 10 meter naar beneden nadat ze 'op de vlucht voor lava' op de reling van een brug was gesprongen. (...) Socialemediakenner Rutger de Quay: 'Eerst kopieerde men elkaar vooral door op tafels, stoelen, prullenbakken en winkelrekken te gaan zitten. Nu willen jongeren steeds verder gaan. Het moet toffer en spectaculairder.' (...) In Engeland plakten diverse supermarkten vellen op de deur met 'lavaverbod'. Uit filmpjes op YouTube blijkt dat het jongeren niet weerhoudt om na de gevreesde woorden in een schap met blikken en flessen te klimmen, of in diepvrieskisten te duiken.

Kevin Oosthof, die op Facebook een 'lava-evenement' aanmaakte voor tijdens het Defqon-festival aanstaande zaterdag in Biddinghuizen, is geschrokken van alle aanmeldingen. 'Ik dacht dat een groepje vrienden het leuk zou vinden, maar ik heb al zesduizend aanmeldingen.'

Stel je even een heleboel mensen bij elkaar voor, die plotseling alle kanten op gaan springen. De gevolgen daarvan (iemand voelt pijn, geeft een gil, er ontstaat paniek) kunnen net zo ernstig zijn als van een terrorist die met een auto op mensen inrijdt.

Goed, ik ben 78, dus niemand zal verwachten dat ik enthousiast aan dit soort ongein meedoe, maar loop ik nou ontzettend ver achter als ik zelfs niet begrijp waarom jonge mensen zich massaal laten meeslepen door deze onzin?

ZOMER

Het is een mooi zomers weekje. Het is bepaald niet voor het eerst dat we zo'n zonnige week beleven. Je moet wel heel jong zijn wil dit echt voor jou de eerste keer zijn.

Velen van ons zitten ondanks dat mooie zomerse weer toch een groot deel van de dag binnen, omdat ze nu eenmaal moeten werken. Dat zal voor de meesten van hen ook niet de eerste keer zijn.

Wie overdag in een warme omgeving aan het werk is, zal vast af en toe wel bedenken waar zhij na afloop van het werk enige verkoeling kan vinden. Bij Het PAROOL zijn ze er kennelijk van overtuigd dat de meeste Amsterdammers geen idee hebben op wat voor soort plaatsen ze de gewenste verkoeling kunnen vinden en waar die plaatsen zijn. Dus:

Hier vier je het zomerse weer: van terras tot pierenbad

Terras en pierenbad zijn maar twee van de mogelijkheden die de krant noemt. Er zijn twaalf plekken waar je in open water (gecontroleerd door Waternet) kunt zwemmen en uiteraard diverse zwembaden. Zonder dat verhelderende artikel in de krant was je natuurlijk nooit op het idee van zwemmen gekomen.

Buiten eten (barbecueën dus) als je geen tuin hebt, kun je in een park doen, maar dat mag lang niet overal: in sommige parken mag het helemaal niet, in andere parken alleen op speciaal aangegeven plekken. In het Amsterdamse Bos en in het Rembrandtpark mag je gelukkig overal je vlees ritueel verbranden.

Op de website van de krant vind je ook een kaart waarop zwemplaatsen, terrassen en barbecueplaatsen zijn aangegeven. Erg volledig is die kaart niet. Ik heb even de omgeving waar ik woon (X) uitgelicht.

Geen terras te bekennen. Toch zijn er binnen een straal van 500 m diverse terrassen te vinden. Iets verder, een kilometer of drie, is aan de Nieuwendammerdijk het terras van het in heel Amsterdam wereldberoemde café Het Sluisje, waar je ook best aardig kunt eten.

MIDZOMER

Nog twee nachtjes slapen en we maken de zonnewende van 2017 mee. Om precies te zijn op 21 juni om 06:24 uur. Op dat tijdstip staat de zon boven de Kreeftskeerkring. We beleven dan dus de langste dag van het jaar, d.w.z. de dag met het meeste zonlicht. De tijd tussen zonsopgang en -ondergang zal 16 uur en 52 minuten zijn. De zon gaat onder om 22:08 uur. Het schijnt ook nog eens een mooie zonnige dag te worden.

Tegenwoordig wordt elke (min of meer) 'bijzondere' dag aangegrepen, om er ook commercieel of cultureel iets mee te doen doen. Dus komt Het PAROOL met

Zo vier je midzomernacht in Amsterdam

Er worden maar liefst zes activiteiten opgesomd die bij uitstek geschikt schijnen te zijn om tijdens de midzomernacht te beoefenen:

• Oedipus Brewing (...) viert (...) midzomernacht een groot feest. Denk aan internationale biertjes, "sultry music performances" (?? Whatever.), zonnegroeten (??) én burgers van The Beef Chief;
• het Nationale Opera & Ballet vertolkt speciaal voor het Holland Festival Richard Strauss' opera Salome (1905). De opera wordt in Park Frankendael live uitgezonden op een groot scherm.
• Fort Resort Beemster (bij Purmerend) (een sauna in een voormalig fort, onderdeel van de Stelling van Amsterdam) is de hele nacht open, zodat je in een nachtelijk zonnetje kunt uitwasemen van de hot tubs, sauna's en klankschaalsessies. Vooral die klankschaalsessies lijken me geweldig tijdens de midzomernacht.
• Speciaal voor de zomerwende kun je eenmalig 's avonds door de grachten peddelen op een surfplank. Ik zou gewoon een waterfiets huren.
• En wat te denken van een "cacaoceremonie met proeverij"? Wie bedenkt zoiets? Maar gelukkig kun je in het Oosterpark ook genieten van dichters, muzikanten, verhalenvertellers. Tijdens zonsondergang is er een Indiase vuurceremonie. Een exotisch tintje doet het altijd goed bij dit soort gelegenheden.
• Je kunt ook Zwijmelen aan 't IJ:  Het meest bekende musicalnummer over de zomer moet natuurlijk 'Summer Nights' uit Grease zijn. Daarom wordt de film woensdag 21 juni vertoond in de openluchtbioscoop van Meneer Nieges.

Wat ik mis is dat in (bijvoorbeeld) het Vondelpark Stonehenge - met enkele nepdruïden - wrdt nagebouwd. Dan zouden we zoiets kunnen meemaken:

Ik vermoed dat ik de Midzomernacht gewoon thuis doorbreng.

CONVENANT

Het komt nogal eens voor dat een overheid (landelijk, provinciaal of gemeentelijk) constateert dat zich ergens in het gebied waarvoor zij verantwoordelijk is ongewenste situaties voordoen. Zij kan dan ingrijpen door regels te stellen (geboden of verboden) en eventuele sancties in te voeren bij niet naleven van de geboden of overtreden van de verboden. Vaak rollen dan private personen en organisaties over de overheid heen. Waarom moeten er meteen weer, waarschijnlijk bureaucratische, regeltjes gemaakt worden? Kunnen we niet gewoon wat afspraken maken?

De overheid wil ook niet de beroerdste zijn en wil best wat afspraken maken. Die noemen we dan met een mooi woord convenant. Daarin spreken de betrokken partijen af gezamenlijk allerlei doelen te zullen nastreven, waardoor allerlei ingewikkelde regeltjes kunnen worden voorkomen. Prachtig, nietwaar? Zeker, maar als je, zoals ik, het nieuws een beetje volgt, blijkt maar al te vaak dat met name de private partijen zich niet of nauwelijks aan de gemaakte afspraken houden, maar ze hebben wel de regeltjes van de overheid weten te voorkomen.

Wat schreef Het PAROOL?

Convenant tegen extreme overlast Wallen werkt niet

Het 'Wallenconvenant' dat de gemeente en tourbedrijven sloten om extreme overlast van groepen toeristen tegen te gaan, zet volgens omwonenden weinig zoden aan de dijk. Afspraken worden vaak niet nageleefd.

De afspraken met de tourbedrijven werden eind maart gemaakt. Ruim een maand na de invoering van het convenant zien buurtbewoners nauwelijks verschil. Op veel plekken staan in de avonduren grote groepen met gidsen die de doorstroming in het Wallengebied belemmeren. (...)

Salomé Trip-Wagenhuis van Dutch Tour Company heeft het convenant wel ondertekend, maar vindt de afspraken boterzacht. Zij vindt dat regels beter spijkerhard in de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) opgenomen kunnen worden. Precies, daarvoor hebben we een overheid: om regels te stellen en die vervolgens te handhaven. Private organisaties, zeker als ze op winst uit zijn, zullen zich, bijna per definitie, trachten te onthouden van het naleven van afspraken. Die je moet je de regels gewoon opleggen!

COMMOTIE

24 juni a.s. vindt in Den Bosch Roze Zaterdag plaats. De jaarlijkse Roze Zaterdag (...) is bedoeld om te bouwen aan begrip, tolerantie, respect en participatie van lhbt’ers, schrijft Trouw. In dat kader zou in de Sint Jan een oecumenische gebedsviering plaatsvinden. 'Zou', want bisschop De Korte geeft toch geen toestemming. De aankondiging van de viering heeft commotie doen ontstaan onder de katholieken in het bisdom en een goede herder ziet natuurlijk liever geen commotie in zijn kudde.

Homoseksualiteit blijft binnen onze Kerk een open zenuw, schreef de bisschop. Ja, dat bleek: In zijn brief schrijft de bisschop dat hij moet constateren dat ‘nog voordat de viering is gehouden, religieuze gevoelens van tal van katholieken diep worden geraakt. Voor hen vormt de kathedraal hét symbool van ons bisdom en zij kunnen niet geloven dat de sereniteit van de viering is gegarandeerd. Deze stand van zaken is ernstig. Ik mag immers ook het geweten van gelovigen niet kwetsen en mijn broeders en zusters geen aanstoot geven.’

Het valt in het bisdom Den Bosch (en mogelijk ook daarbuiten) dus nog aardig tegen met "begrip, tolerantie en respect"; lhbt'ers moeten zich, vrees ik, niet al te veel voorstellen van "participatie".

De bisschop vindt dat hij het geweten van gelovigen niet mag kwetsen en zijn broeders en zusters geen aanstoot mag geven. Zijn er onder die lhbt'ers geen gelovigen en geen broeders en zusters van de bisschop? De Korte zou een voorbeeld kunnen nemen aan zijn voorganger Wilhelmus Marinus Bekkers, die van 1960 tot 1966 bisschop van Den Bosch was. Die durfde 50 jaar geleden al open en bloot, voor de tv, dingen te zeggen die duidelijk niet in overstemming waren met de vanuit Rome verkondigde doctrines. Ik geloof dat hij mensen belangrijker vond dan de moraal.

AUTO

"Er zijn in Nederland 45 automerken waaruit je kunt kiezen. En toch wil haast iedereen dezelfde. Een Volkswagen, Renault of Opel. Volkswagens met een kleine v. Auto's die eenvormig zijn als smartphones, waterkokers en soeplepels." Het PAROOL citeert schrijver Erwin Wijnman.

Zoals bekend, heb ik geen auto, want ik kan niet autorijden. Ik heb zelfs een uitgesproken hekel aan autorijden. Nochtans geef ik graag toe dat de auto een handig instrument is. Diverse keren per week laat ik mij en mijn rollator of scootmobiel erdoor vervoeren. Maar ik kan mijn persoonlijkheid niet uitdrukken in een auto.

De schrijver van het artikel in Het PAROOL begint zo: Een vaalzwarte Mazda 323. Een donkergroene Volkswagen Golf. Een donkerblauwe Opel Astra. Een grijze ­Renault Megane. Een grijze Citroën DS5. En deze zomer komt daarbij: een zwarte Renault Megane.

Als het waar is dat auto's iets zeggen over de bezitter, vertelt dit autoverleden toch een beetje een confronterend verhaal. Want de verslaggever herkent zichzelf er niet in. Of misschien: hij zou het liever anders zien.

Terwijl dít toch echt alle auto's zijn waarover hij de afgelopen twintig jaar heeft kunnen beschikken. Deze auto's, dat is hij. En dat ziet er niet slecht uit, maar daarmee is alles wel gezegd.

Diverse keren is tegen mij gezegd, dat ik zo'n mooi scootmobiel heb. Moet ik mij dan trots voelen? Ik had hem liever niet nodig gehad, maar ben blij dat ik hem heb, omdat hij me zelfstandig houdt. Maar ik heb hem niet uitgezocht om zijn uiterlijke eigenschappen. Dat deed ik ook nooit met een fiets, het enige vervoermiddel dat ik gebruikte voor de scootmobiel. Dat zou ik met een auto ook nooit gedaan hebben. Wat hebben mensen toch met auto's.

HOLLANDS

'We' zijn toch zo gek op onze nationale identiteit? Als iets 'typisch Nederlands' of 'typisch Hollands' is kan het alleen maar goed zijn, toch? Denk alleen maar aan onze befaamde tolerantie (behalve dan t.o.v. gelovigen die geen kerk of synagoge, maar een moskee bezoeken).

En wat is er nou Hollandser dan Hollandse Nieuwe? Ik geloof dat hij vanaf vandaag weer klaar zal liggen in haringkramen in het gehele land. Maar de Volkskrant stelt de vraag:

Hoe Hollands is Hollandse Nieuwe haring eigenlijk?

Wat blijkt? Al sinds 2013 bestaat er geen Hollandse haringvisser meer. Hollandse Nieuwe wordt gevangen door Scandinavische vissers en daar ook in vaatjes gestopt. 'We maken het zo Nederlands als we kunnen.'

Gelukkig, het kaken gaat nog op z'n Hollands. Het haringkaken werd uitgevonden door een Nederlandse visser en het proces is al sinds de 14de eeuw niet veranderd.

Mij zegt die Hollandse identiteit helemaal niets. Ik ga vandaag of morgen gewoon een lekkere Noorse of Deense Nieuwe halen.

EENVOUD

Het PAROOL schreef gisteren over tosti's. O.a. die welke verkrijgbaar zijn bij 'Fashion & Tea in Noord: Echt een aanrader." "Niet alleen zijn de tosti's verrukkelijk (juist vanwege hun eenvoud, zoals tosti's bedoeld zijn). (Onderstreping toegevoegd.)

Zo heb ik tosti's ook altijd bekeken. Je wilt even snel een klein hapje eten bij een kop koffie. Het kost weinig geld en weinig tijd en het is zo simpel dat er nauwelijks iets fout gedaan kan worden.

Maar zo simpel kan het natuurlijk niet meer. Ook de tosti moest worden opgestoten in de vaart der volkeren. In ieder geval in het hippe Amsterdam. Dus maakte Het PAROOL ruimte vrij voor

Hier eet je de lekkerste tosti's van de stad

Twee geroosterde boterhammen met daartussen een plakje kaas en een plakje ham kan natuurlijk niet meer. Bij 'De Tweede Jeugd' in West serveren ze zonder blikken of blozen een kimchitosti. Even googelen: "Kimchi is een traditioneel gerecht uit de Koreaanse keuken. Het bestaat uit gefermenteerde kool en groenten. Het woord kimchi wordt meestal vertaald met verzonken groente en verwijst naar de bereidingswijze, waarbij de groente wordt ingelegd." Aldus Wikipedia.

Bij 'Local Hero', ook in West, zijn ze ook niet op hun hoofd gevallen. Daar doen ze na het bakken van de tosti er nog een klein beetje Maldonzeezout op. Op een website las ik: "Zout is zout? Zeker niet. De kenners weten dat al lang en Maldon sea salt is niet voor niets de favoriet van chefs over de hele wereld. Het zout is puur, zonder toevoegingen, en smaakt echt naar de zee." (Hoe smaakt de zee eigenlijk?) Als je eenmaal zo'n tosti hebt gegeten, ga je thuis ook meteen de Jozo vervangen door Maldonzeezout.

Bij "Clone42' gingen ze niet over één nacht ijs: Om de perfecte kaas voor onze tosti te vinden hebben we een proeverij bij de Kaaskamer gedaan. Toen kwam 'De Trots van Oud Ade', een smeuïge belegen boerenkaas als beste uit de bus. De ham komt uit Aerdenhout en heeft een hele volle, romige smaak. Het brood smeren we, voordat de tosti onder de contactgrill gaat, in met onze eigengemaakte kruidenroomboter. De truffelmayo - ook van de Kaaskamer - maakt het geheel af.

Zo komen er nog zeven zaken ter sprake. In mijn jeugd al leerde ik de spreuk kennen "Eenvoud is het kenmerk van het ware." Het was de lijfspreuk van de beroemde medicus Boerhave. De spreuk staat op één lijn met het oudhollandse gezegde "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg."

Ga nou niet denken 'Ach, Evert is al 78, die kan al die nieuwe ontwikkelingen niet meer zo goed bijhouden.' 50 jaar geleden vond ik al dat opgeklopte gedoe al flauwekul en zou ik precies hetzelfde gezegd/geschreven hebben.

Ik zou natuurlijk zo'n simpele tosti kunnen gaan eten bj 'Fashion & Tea'. Het is maar 3,3 km bij mij vandaan, maar als ik lees: Perfecte combi van relaxte sfeer, hippe plek, heerlijke tuin en schappen vol met superleuke kleding, tassen en sieraden, denk ik toch 'Lamaar'.

FIETSEN

Onlangs kwam ik bij toeval terecht bij een filmpje op YouTube over Amsterdam. Er blijken veel van die, vooral door Amerikanen gemaakte, filmpjes over Amsterdam op YouTube te staan. Als geboren en getogen Amsterdam ben ik natuurlijk wel benieuwd naar wat die toeristen over 'mijn' stad te vertellen hebben.

Nou, ze hebben het allemaal over de zelfde dingen en plaatsen:

• de Walletjes (the 'Red Light District'); 
• de Coffeeshops (waar je niet heen gaat voor koffie);
• de musea, die zo mooi dicht bij elkaar aan één plein liggen;
• het Anne Frank Huis;
• het shoppen (Magna Plaza, de PC, de Negen Straatjes).

Waar ze ook niet over uitgepraat raken zijn de enorme aantallen fietsers. Dat is niet zo vreemd, want buiten Nederland is fietsen in het algemeen iets wat je af en toe in je vrije tijd doet. In Nederland is de fiets in de eerste plaats een meestal dagelijks transportmiddel. Je gaat er mee naar school en naar je werk en je doet er je boodschappen mee.

Zeker in Amsterdam ben je met de fiets vaak sneller waar je wil zijn dan met de auto en je hebt geen parkeerprobleem en -kosten. In die filmpjes wordt dan ook vaak gezegd dat de beste manier om Amsterdam te bekijken is op de fiets. Dat klopt, als je Amsterdammer bent met enige jaren ervaring.

Amsterdamse fietsers zijn de anarchisten onder de fietsers. Verkeersregels zijn bedacht ten behoeve van andere weggebruikers. Ik heb leren fietsen in Amsterdam, heb nooit een auto gehad en dus veel gefietst in Amsterdam, maar toen ik na 23 jaar ballingschap in Den Haag terug kwam in Amsterdam, moest ik echt weer even wennen. Ik was trouwens vrij snel weer helemaal geacclimatiseerd.

Fietsende toeristen zijn een ramp in Amsterdam, vooral buitenlandse toeristen. Die hebben überhaupt nauwelijks enige fietservaring. Het ontbreekt hun aan reactiesnelheid in onverwachtesituaties (en in het Amsterdamse verkeer heb je vrijwel uitsluitend onverwachte situaties). Ze slingeren vaak over de weg/het fietspad en het duurt even voor ze doorhebben hoe je met tramrails omgaat. Gelukkig zijn ze meestal te herkennen aan de bonte kleuren van hun huurfiets, zodat de ervaren fietsers hen kunnen ontwijken.

2025

Een Plusartikel van Het PAROOL begint met de vraag: Hoe ziet de stad (Amsterdam) eruit in 2025? Verder lezen we: Dan wonen we hier met meer dan 900.000 mensen. (...) Het aantal toeristen zal toenemen van 17 miljoen in 2015 tot zeker 23 miljoen in 2025. (...) Aan het IJ ontstaan nieuwe wijken, denk aan Buiksloterham en het NDSM-terrein aan de noordoever en aan de overkant vanaf de Houthavens tot aan Sloterdijk. Tot voor kort lieten Amsterdammers deze gebieden links liggen, straks gaan ze daar naar huis, het theater, café of de bioscoop, waarmee de stad eindelijk het IJ liefdevol omarmt. Nu alleen nog die brug over het IJ voor fietsers en voetgangers.

Voor al die nieuwe inwoners zijn woningen nodig: Tot 2025 verrijzen in Amsterdam 50.000 huizen.(...) Om ruimte te sparen zal Amsterdam de lucht in gaan. De groene gebieden buiten de stad, zoals Landelijk Noord en de polders rondom Nieuw-West, zijn heilige grond. Ja, dat is nu nog zo, maar blijven we dat volhouden?

Binnen afzienbare tijd kan ik inderdaad in Amsterdam-Noord naar de bioscoop. (In Eye draaien films, maar het is geen bioscoop.) Die bioscoop komt zelfs op een steenworp afstand van mijn woning, naast het beginstation van de Noord-Zuidlijn.

Cafés zijn er genoeg in Amsterdam. Volgens www.iamsterdam.com waren er in oktober 2016 1515 cafés en bars in Amsterdam. Dat is één café/bar op 554 inwoners. In 1880 lag dat heel wat anders. "In 1880 had Amsterdam op elke 146 inwoners een kroeg." Dat schrijft James Kennedy in 'Een beknopte geschiedenis van Nederland'. Als we er zoveel zouden hebben in 2025, dan zou je kunnen kiezen uit 6164 kroegen, oftwel 28 kroegen per km². Misschien moeten we toch wel die kant op, want die 23 miljoen toeristen willen af en toe ook wel wat drinken.

PRIJS

Nou, voorlopig hoef ik geen Staatsloten meer te kopen. Gisteren kreeg ik deze verrassende e-mail.

Euro miljoen loterij
Calle Aranquez 2a
28999 Alconcon
Madrid, Spanje.

BEVESTIG JE PRIJS !!!

Dit is om u te informeren dat uw e-mailadres de winnaar van categorie A
heeft getrokken in het lopende euro miljoen loterij gehouden op 8th june
2017,
u bent goedgekeurd voor de som van 950.000 euro (negenhonderd vijftig
duizend euro.) Winnende nummer TY717215U, Ticket Num: TK9005142 Verstuur
ons met uw persoonlijke gegevens.

Voor Naam-------- Achternaam------------Directe Telefoon------------

Beroep------------Winning nummers------------Geboortedatum--------

Geboorteplaats--------Mobiele Telefoon--------Vaste Telefoon-------

Oké, de hoofdprijs in de Staatsloterij levert nog € 50.000,= meer op, maar die heb ik gisteren weer niet gewonnen.

Ik zit wel met een paar vragen. Ik heb een vaste en een mobiele telefoon, maar wat zouden ze nu bedoelen met een "Directe telefoon"? Waarom moet ik mijn geboorteplaats en niet mijn woonplaats invullen? En waarom vragen ze niet naar mijn bankrekeningnummer? Ik hoef dat geld toch niet cash te gaan halen in Madrid?  

CONSEQUENT

Een paar dagen geleden schreef ik over de naam van de IJselstraat. Ik wilde de reden van die foute w schrijfwijze eten en belde het algemene informatienummer van de gemeente. Ik kreeg de naam en het e-mailadres van een ambtenaar die mij mogelijk de gewenste informatie zou kunnen geven. Ik schreef hem het volgende:

"Ik ben opgegroeid in de Rivierenbuurt. Ik ging naar de lagere school in de IJselstraat. Toen al, maar nog steeds (ik ben nu 78) vroeg ik mij af waarom de gemeente (Oude) IJselstraat hardnekkig met één in plaats van met (de correcte) dubbel S schrijft."

Gisteren ontving het volgende antwoord:

"In het besluit van 28 september 1923 is de naam als IJselstraat opgenomen, terwijl er bij de verklaring van de naam wordt verwezen naar de rivier de IJssel. Ik kan niet anders concluderen dat daar dus de fout is ontstaan. De schrijfwijze op de borden is dus in overeenstemming met het besluit. Ik hoop u hiermee geformeerd (sic!) te hebben en beschouw uw vraag hiermee als afgehandeld."

Een typisch ambtelijke redenering: de schrijfwijze is "in overeenstemming met het besluit." Er is dus niks mis met die naambordjes. Intussen heb ik zelf ook wat verder gespeurd en mag ik concluderen dat de gemeente Amsterdam wel consequent is. Een Zuid-Hollands eiland en tegenwoordig Rotterdams stadsdeel heet IJsselmonde. In Amsterdam-Noord vinden we de IJselmondestraat.

Het kan nog gekker: in Buitenveldert is de Gijsbrecht van IJselsteinstraat. Ik weet dat Wikipedia niet de meest betrouwbare encyclopedie is, maar daar wordt geschreven over Gijsbrecht van IJSSelstein. Ik neem aan dat het correct is, want er is een gemeente IJsselstein in Utrecht.

Die ambtenaar beschouwt mijn vraag als afgehandeld, maar ik nog lang niet. Ik blijf doorzoeken. Wat heeft Amsterdam tegen de IJssel?

 

WAFELS

Op 16 april jl.schreef ik hier over het plan om een aantal winkels in Amsterdam 24 uur per dag open te laten zijn. De initiatiefnemers van dit plan, Marja Ruigrok (VVD) en Jan Paternotte (D66) schreven destijds: "Steeds vaker hebben Amsterdammers behoefte aan flexibiliteit bij het doen van boodschappen. Ruimere openingstijden kunnen een reden zijn voor drukke gezinnen om in de stad te blijven." Dat las ik in Het PAROOL. Als die mensen Amsterdam verlaten en toch 24 uur per dag willen kunnen winkelen, waar gaan ze dan in godsnaam heen?

Per 1 juli a.s. zou het plan in werking treden, maar, schrijft Het PAROOL: Amsterdam zet een streep door de 24-uursopening van winkels in de binnenstad.(..) Volgens (wethouder) Ollongren hebben slechts zeventien ondernemers zich gemeld. Hierbij gaat het vrijwel alleen om souvenirwinkels, ijsverkopers en wafelbakkers, juist de toeristenzaken waarvan de gemeente niet wil dat die dag en nacht open zijn. (..) De idee was dat flexibele openingstijden ten goede zouden komen van Amsterdammers; de nachtzuster die na haar dienst nog een tube tandpasta kan kopen. Je ziet haar voor je: de nachtzuster die in het Slotervaartziekenhuis werkt en in Osdorp woont, fietst na afloop van haar dienst nog even naar de Nieuwendijk voor een tube tandpasta. (Daar is ze, alles bij elkaar, zeker een uur mee onderweg.)

Als in het buitenland bekend wordt dat er toch 's nachts geen ijs en wafels te koop zullen zijn, zal dat uiteraard zorgen voor een drastische daling van het aantal toeristen, maar dat zullen de bewoners van het centrum niet zo erg vinden.

ZIEKTE

Bij 'Jinek' waren gisteravond twee gasten die praatten over (de gevolgen van) hun ziekte. Dat zette mij aan het denken. Ik heb ook al enige tijd te maken met chronische beperkingen. Daar doe ik niet geheimzinnig over, maar zou ik daarover, als men mij dat zou vragen, willen praten in een talkshow?  Die mensen waren trouwens bij Jinek omdat ze nog uitgebreider aan het woord komen in een tv-documentaire, waarin, als ik het goed begrepen heb, nog meer mensen over hun ziekte mogen vertellen. Daar ga ik niet naar kijken.

Ben ik niet geïnteresseerd in zieke mensen? Ja hoor, als ik die mensen persoonlijk ken. Van mensen die mij niet kennen verwacht ik ook niet dat zij buitengewoon belangstellend zijn naar mijn ervaringen met COPD. Waarom zou ik dan aan een documentaire meedoen?

Zolang ik me niet fysiek inspan, bijvoorbeeld omdat ik naar de tv kijk, heb ik geen last van mijn COPD en denk ik er ook niet aan. Ook niet aan andere ziektes. Val me er dan ook niet onverhoeds mee lastig.

OVERSTEKEN

De PS van de Week, de zaterdagbijlage van Het Parool, bracht afgelopen weekend een ode aan stadsdeel Noord. Zo begon gisteren een artikel in Het PAROOL.

Wat had je vroeger te zoeken tussen die tuindorpen en scheepswerven, aan de overkant van het IJ? (...) Wat twintig jaar geleden de andere kant van de wereld leek, blijkt nu een fietstochtje verderop te liggen.

Vroeger, zeg maar: mijn jonge jaren, werd Noord nauwelijks als 'Amsterdam' beschouwd. Het was veel meer een deel van de Zaanstreek dan van de grote stad. Bij Het PAROOL zijn de daar nog niet helemaal overheen gegroeid. Tekenend is deze passage uit het artikel: Wat is volgens jou een goede reden om het IJ over te steken? Tip je favoriete A-locatie in Noord: de leukste inzendingen verzamelen we. Mail je tip met korte toelichting naar nieuwsdienst@parool.nl.

Ik vermoed dat de krant Amsterdammers uitnodigt om favoriete  A-locaties in Noord te tippen. Die Amsterdammers zijn dan dezulken die aan de zuidzijde van het IJ wonen. Die zijn er, mede dankzij Het PAROOL, achter gekomen, dat er inmiddels in Noord ook wel wat te beleven valt. Het zal niet lang meer duren, vrees ik, en Noord zal hetzelfde lot ten deel vallen als de 'volksbuurten', zoals de Jordaan en de Pijp, van weleer: de yuppen strijken er neer, zorgen voor prijsopdrijving van de huizen en verdrijven de oorspronkelijke bewoners naar Zuid-Oost en Nieuw West.

Je ziet het nu al gebeuren in de VanderPekbuurt:
Van der Pekplein: zes ondernemingen in een nieuw jasje
Vanaf Centraal Station ben je er zo: het Van der Pekplein in Noord ligt op zo'n drie minuten fietsen van het pontje bij de Buiksloterweg. Met de renovatie van de hele buurt is ook het plein meegenomen.

"Renovatie" staat hier voor: sociale huurwoningen omzetten naar dure koopwoningen. Dat trekt 'Amsterdammers' aan.

TERUG

Om halft wee gistermiddag was ik weer thuis na mijn lange weekend op Texel. Het was een plezierig lang weekend. Het weer was prima.

Zaterdag reed ik met mijn scootmobiel langs een fietspad door het bos naar Ecomare, waar zielige zeehondjes, bruinvissen en vogels opgevangen en verpleegd worden. Zondag heb ik een bezoek gebracht aan Den Burg en Den Hoorn. Het hotel waar ik verbleef ligt in geen van beide dorpen, maar op een afstand van enkele kilometers van beide. Gelukkig beschikt het hotel ook over een aangenaam restaurant, zodat ik voor het etensmaal geen reis hoefde af te leggen.

OP het hotel viel verder weinig aan te merken. Het personeel was zeer attent en ik kon met mijn scootmobiel tot in de eetzaal komen.

Ik was uiteraard niet de enige gast in het hotel. Ik moest denken aan een rijmpje van Trijntje Fop:

Dit weekend ging een groepje maden
In Scheveningen pootjebaden,
De welbespraakste van het stel
zei: "Makkers, merken jullie wel,
Er zijn hier heel veel maden bij,
Die Made zijn in Germanij." 

50

Rond 12:00 uur staat de taxi van Valys voor de deur. Die zal mij vervoeren naar Appartementenhotel Bos en Duin in Den Hoorn op Texel. Daar zal ik het Pinksterweekend doorbrengen. Ik heb niets met Pinksteren, maar het is dan ook toevallig dat het juist valt op het weekend dat ik mij (al enkele maanden geleden) had voorgenomen naar Texel te gaan.

Het is vandaag vrijdag 2 juni. 2 juni 1967, vandaag precies 50 jaar geleden, was ook een vrijdag. Ik nam die dag de trein naar Den Helder en vandaar de pont naar Texel. Ik ging daar naar een feestje.

Ook toen al was ik niet gek op feestjes, maar ik besloot er een lang kampeerweekend van te maken. Ik had ook de maandag vrij genomen. Ik zou daar trouwens niet tussen allemaal 'vreemde' mensen rondlopen, diverse vrienden van mij waren ook uitgenodigd, maar met hen heb ik mij nauwelijks bemoeid, omdat ik daar de belangrijkste ontmoeting in mijn leven deed.

Vandaag precies vijftig jaar geleden ontmoette ik Boukje dus. Datzelfde weekend al wist ik zeker dat Boukje degene was met wie ik zo lang mogelijk zou willen samenleven. Gelukkig bleek al gauw dat Boukje dat ook wilde. Ik schrijf nadrukkelijk "zo lang mogelijk", niet "voor altijd". Boukje en ik hebben al vrij vroeg expliciet afgesproken dat we elkaar nooit zouden beloven 'voor altijd samen te blijven'. Ook toen al hoefde je maar om je heen te kijken om te zien, dat zo'n belofte heel vaak geen stand houdt. We spraken wel af dat we altijd ons best zouden blijven doen om onze relatie zo mooi mogelijk te houden. Daar zijn we heel goed in geslaagd.

Ik ga echt niet het hele weekend droevig zitten wezen. Denken aan Boukje maakt me zelden droevig. Het maakt me meestal blij, want er zijn nauwelijks nare herinneringen.

P.S.
Ik denk dat ik NIET zal bloggen vanaf Texel.

UITBUITING

Als je lhbt'er bent in een moslimland heb je geen eenvoudig leven. Je leven kan daar zelfs behoorlijk in gevaar zijn. Wanneer je dan, bijvoorbeeld via het Internet, verneemt dat in dat kleine landje in de buurt van Duitsland lhbt'ers een leven kunnen leiden als de eerste de beste hetero, dan zou je daar best asiel willen aanvragen. Dan blijkt het daar, lees ik in de Volkskrant, toch niet altijd rozengeur en maneschijn te zijn: Lhbt'ers die recent als vluchteling naar Nederland zijn gekomen, hebben geregeld het gevoel als lustobject te worden gezien. Dat blijkt uit gesprekken die de Volkskrant met sommigen van hen had.

(...) Aziz, een Syrische jongen, heeft 'meerdere slechte ervaringen meegemaakt'. Zo werd hij door een Nederlandse homo uitgenodigd om voor onbepaalde tijd in zijn woning in Amsterdam te verblijven. Een uitgelezen kans, zo dacht hij, om aan het homofobe klimaat in het asielzoekerscentrum in het Brabatse Gilze te ontsnappen. 'Maar al snel kwam ik erachter dat hij me gebruikte als huissloof', zegt Aziz.(...) 'Hij wilde dat ik voor hem kookte, dat ik zijn hele huis boende en dat ik seks met hem had. Toen ik protesteerde, zette hij mij het huis uit.'

Je zou denken dat mensen die enige ervaring hebben met vormen van discriminatie zich wat empatischer zouden opstellen richting lotgenoten. Maar lhbt'ers in het algemeen en homo's in het bijzonder  zijn dus ook net mensen.