maandag 30 oktober 2017

STILTE

Ik heb een bloedhekel aan herrie, zelfs als dat 'georganiseerde herrie' is, zoals muziek. Ik heb wel feestjes vroegtijdig verlaten, omdat de muziek me te hard stond. Kroegen waar harde muziek gedraaid wordt hoeven niet op mijn klandizie te rekenen. Je kunt wat mij betreft niet van 'achtergrondmuziek' spreken, als je geen gesprek kunt voeren zonder te schreeuwen.

Ik kan natuurlijk ook zeggen dat ik ik gek ben op stilte. Dat combineer ik graag met zo weinig mogelijk mensen om me heen. ("Two is company, three is a crowd.") Er zijn meer mensen die van stilte houden, maar niet allemaal combineren ze dat met weinig mensen. In Het PAROOL las ik tot mijn verbazing dat er mensen zijn die stilte combineren met een grote groep mensen. We hebben het dan over de 'stilterun'. Dat is hardlopen in groepsverband, zonder dat er onderling wordt gesproken. 'In een wereld van afleiding, harde geluiden en smartphones is het onze missie om je stilte te helpen vinden tussen de chaos,' aldus de organisatoren van de Silent Night Run, die vijf jaar geleden hun eerste stilterun in Amsterdam organiseerden.

Ik begrijp niet helemaal dat iemand hulp nodig heeft bij het zoeken naar stilte. Je kunt bijvoorbeeld heel simpel thuis blijven en radio en TV op 'uit' laten staan. En als je eenmaal de stad uit bent kun je fietsend, wandelend of hardlopend nog genoeg gebieden vinden waar het redelijk stil is.

Het leuke is overigens dat er twee clubs zijn die in stilte hardlopen organiseren: Silent NIght Run en Mindful silentRun en ze hebben nog ruzie ook. De eerste beschuldigt de tweede van het inbreuk maken op de handelsnaam. De grote vraag lijkt me nu: hoe maak je in stilte ruzie?